Patriarch Grigorios EΑυτόν τον πραγματικά μέγα άντρα, «τον προικισμένο, κατά τον Κων/νο Δούμα ,
με φυσική ευστροφία πνεύματος, που έλαμπε όχι μόνον με την επιμέλεια, αλλά
και με τη σεμνότητα του βίου και την ευλάβεια στην Εκκλησία» και του οποίου
το έργο δεν έχει ακόμα, πλήρως, αποτιμηθεί, πολέμησαν πολλοί και εξακολουθούν
να τον πολεμούν και σήμερα.
Η προσωπικότητά του εξέπεμπε και συνεχίζει ,και μετά το μαρτυρικό του θάνατο, να εκπέμπει εκτυφλωτικό φως, άκρως επικίνδυνο, για αυτούς τους άσπονδους εχθρούς του. Τo όνομά του ! Οι ευεργεσίες του ! Η προσφορά του στο Γένος ! Η εθελουσία θυσία του ! Δεν λεει τίποτε γι΄ αυτούς. Το ό,τι «οι Σμυρναίοι ομόφωνα ομολογούν ότι ήταν σεμνός το ήθος, λιτός την δίαιτα, ταπεινός την στολή, ζηλωτής της πίστεως, δραστηριότατος εις όλα τα έργα του». Το ό, τι έζησε «ως απλός μοναχός, συναγωνιζόμενος τους λοιπούς πατέρες στις νηστείες, προσευχές κι αγρυπνίες..». Δεν λέει τίποτε γι΄ αυτούς .
Το ό,τι το Γένος μας, με την εκεί παρουσία του, είδε φως μέγα, αφού φρόντισε για :


-την ίδρυση τυπογραφείου
-την έκδοση πενήντα και πλέον ψυχωφελών βιβλίων .
-την ίδρυση σχολείων σ΄ όλη την τότε τουρκοκρατούμενη ελληνική επικράτεια,
με προτρεπτικές εγκυκλίους για μάθηση και εμμονή στην Ελληνική μας
Παράδοση και την Ορθόδοξο Πίστη μας.
-την ανασύνταξη του ερειπωμένου Πατριαρχείου, του οποίου οι συχνές αλλαγές
των Πατριαρχών, οι επεμβάσεις των λαϊκών και του φαναριώτικου
αρχοντολογιού, οι δωροδοκίες, οι ωμές προκλήσεις των παπικών, η βουλιμία
των Τούρκων, τα χρέη που το βάρυναν, και από το οποίο οι Εβραίοι
τοκογλύφοι απομυζούσαν την όποια ζωτικότητά του, είχαν οδηγήσει τη Μεγάλη
του Χριστού Εκκλησία στο μη παρέκει.
Δεν λέει τίποτε γι΄ αυτούς .
Το ό,τι αγωνίστηκε να επαναφέρει εις την αυστηρότητα του βίου τα Πατριαρχικά Σταυροπήγια και την επαναφορά τους στην πρότερή τους πνευματική δόξα. Το ό,τι κατόρθωσε να σταματήσει την επικρατούσα ιδιορρυθμία της μεταβολής των μοναχών στα μοναστήρια, των ιερών αυτών καταφύγιων, ακόμη κι εκείνων του Αγίου Όρους, σε μεγάλους γαιοκτήμονας και τραπεζίτες, όπου ο δανεισμός , οι τόκοι και τα «αμανάτια» δεν ήσαν άγνωστα. Το ό,τι ακόμη προσπάθησε, να υπερφαλαγγίσει τους γέροντες Μητροπολίτες και όλους αυτούς τους «αεί ενδημούντες» στην Κωνσταντινούπολη κληρικούς , όπου ανελάμβαναν, δίκη δικολάβου, πάσα υπόθεση των μοναστηριών προς διεκπεραίωση,
με το αζημίωτο.
Και όλα αυτά μέσα σε τρομερές δυσκολίες και συχνές εξορίες.
Και πάνω σ΄ αυτά η καχυποψία των Τούρκων δυναστών, που διαισθάνονταν ότι
ο μπάς-παπάς, όπως τον αποκαλούσαν, έχει επικίνδυνους γι΄ αυτούς διασυνδέσεις
με επαναστατικά κινήματα ...Και πάλι δεν λεει τίποτε γι αυτούς
Και διερωτάται κανείς γιατί αυτή συμπεριφορά απέναντί του. Γιατί το τόσο
δηλητήριο, βλέπουμε να χύνεται γι΄ αυτόν ; Η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα είναι εύκολη.
Και είναι εύκολη γιατί όλοι αυτοί οι αποκαλούμενοι «διαφωτιστές», που σήμερα εμφανίζονται με τον ένδυμα του σοσιαλιστή και που λίγα χρόνια πριν, είχαν ταυτιστεί με τον μαρξισμό, τον λενινισμό και τον σταλινισμό, είναι άθρησκοι και άθεοι, γι΄ αυτό και πολεμούν την Πίστη, την Πατρίδα, το Έθνος, τη Σημαία, το «Κρυφό Σχολειό»... Όλα δηλαδή τα Ιερά Σύμβολά μας, τα οποία και χαρακτηρίζουν σαν παραμύθια.

Έχουν το λόγο τους όλοι αυτοί να ξεχνούν ότι χάρη στην έγκαιρο επέμβαση του μαρτυρικού αυτού Πατριάρχη στον Σεϊχ-ουλ-Ισλάμ, απεφεύχθη η γενική σφαγή των Ελλήνων και όλων των Ορθοδόξων στην Κωνσταντινούπολη. Και ήσαν αυτοί χιλιάδες πολλές ... Έχουν το λόγο τους όλοι αυτοί , που ξεχνούν
τις μυστικές επαφές του με τους Φιλικούς, που ξεχνούν τις οικονομικές προς αυτούς ενισχύσεις από το πενιχρό Πατριαρχικό ταμείο, το πως το αίμα του συγκίνησε τη
Φραγκιά, ότι θεωρήθηκε ιερό από τον Υψηλάντη και πως το εκδικήθηκαν οι αγωνιστές, που στα γιαταγάνια τους.
Ξεχνούν τα πάντα και επισείουν ένα, τον «αφορισμό», της Επαναστάσεως,
τον λησμόνησαν οι ίδιοι οι «αφορισμένοι», τον ξέχασαν οι αγωνιστές,
τον αγνόησαν οι αρχιερείς, οι ιερείς, οι μοναχοί ...Τον θυμούνται όμως αυτοί.
Αντιπαρέρχονται εκ του πονηρού το βεζυρικό διάταγμα της απομακρύνσεώς του,
τον Δεκέμβριο του 1798, από τον Οικουμενικό Θρόνο «ως ανίκανον δια την
διατήρησιν της των λαών υποταγής».
Αντιπαρέρχονται τα γεγονότα. Το ό,τι δηλαδή ο «αφορισμός» αυτός βοήθησε το Γένος και όχι τον ίδιον, αφού οι Τούρκοι αντελήφθησαν τον ελιγμό του , γι΄ αυτό και του και έστησαν κρεμάλα . Ο Γρηγόριος ήταν προδότης για τους Οθωμανούς, γεγονός που ανέφερε και το σουλτανικό φιρμάνι με το οποίο και καταδικάστηκε και το οποίο έγραφε : «εφάνη αχάριστος και άπιστος προς την Πύλην και ραδιούργος...»
Εξ άλλου το «αφοροχάρτι» αυτό το έκαψε ενώπιον συνοδικών αρχιερέων (υπάρχουν
οι μαρτυρίες γι΄ αυτό) και την στάχτη του την ποδοπάτησε και παράγγειλε προς τους επαναστατημένους Έλληνες, με πρώτο τον συμπατριώτη του Π. Πατρών Γερμανό,
να μη το λάβουν υπόψη τους.
Κι όμως τον πετροβολούν ! Τον πετροβολούν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί»,
οι «υπερευαίσθητοι», οι «ευρωπαϊστές», όλοι αυτοί γενικά που και σήμερα έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι τίποτε δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία , όσο ο «εξευρωπαϊσμός» μας , ο οποίος και θα απαλλάξει τους Μωαμεθανούς, τους Προτεστάντες, τους Βουδιστές, τους Ευαγγελιστές και τους Εβραίους, αυτούς δηλ. που αγόρασαν το ιερό λείψανό του Πατριάρχη από τους Τούρκους, για 800 γρόσια, για να το σύρουν στους δρόμους της πόλης και στη συνέχεια να το πετάξουν στη θάλασσα, από το ρατσισμό μας που προέρχεται, έτσι θέλουν να πιστεύουν, από την διδασκαλία των Θρησκευτικών μας στα Ελληνικά Σχολεία.
Μισούν όλοι αυτοί, οι σύγχρονοι «διαφωτιστές» τον Γρηγόριο τον Ε΄,
και εκτοξεύουν κατ΄ αυτού δηλητήριο, γιατί θέλουν πάση θυσία να τον κατακρημνίσουν από το υψηλότατο βάθρο, στο οποίο τον έχει ανεβάσει η συνείδηση του Γένους.
Και το κάνουν, γιατί ο Άγιος είχε πολεμήσει με πάθος τον «διαφωτισμό», επειδή γνώριζε ότι ήταν και εξακολουθεί να είναι ο πλέον ύπουλος εχθρός της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης, και επειδή ήθελε τον Έλληνα παπά της Τουρκοκρατίας να ζει μέσα στο λαό, να του μεταδίδει την Πίστη και την Ελπίδα, να μη γίνεται ποτέ «φεδουάρχης», όπως ήσαν οι πριν της Γαλλικής Επαναστάσεως Γάλλοι κληρικοί.
Τον πολεμούν, όπως πολεμούν και τους ρασοφόρους του καιρού μας, αυτούς που
τους υπενθυμίζουν, ότι η Λευτεριά μας πατάει στα κόκαλα του Γρηγορίου του Ε΄,
στου Π. Πατρών Γερμανού, του Διάκου, του Παπαφλέσσα και όλων εκείνων των εκατοντάδων ρασοφόρων αγωνιστών και ιερομαρτύρων, που με το ένα χέρι το σταυρό
και το άλλο το ντουφέκι διατήρησαν τη γλώσσα μας και την Πίστη μας. Μεταξύ εκείνων των ρασοφόρων και ο έτερος Δημητσανίτης Άγιος, ο Ευθύμιος
ο Νέος, ο κατά κόσμο Ελευθέριος Ηλιόπουλος, ο γενναίος και πανεύφημος αυτός
νέος, των 33 χρονών, που την Κυριακή των Βαΐων, 22 Μαρτίου 1914, κρατώντας
με το δεξί χέρι τον σταυρό και το άλλο τα βάϊα, μπροστά στον Βεζύρη Ρουσούτ
πασά, έδωσε το αίμα του για την Πατρίδα και την Πίστη .

Πολέμησαν και πολεμούν τον Γρηγόριο τον Ε΄, όλοι αυτοί που δεν πιστεύουν ότι το Έθνος και η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, που δεν παραδέχονται ότι το Έθνος είναι η Ρωμιοσύνη, είναι η ρωμαλεότητα, είναι το μεγαλείο,
σ΄ αντίθεση με το Κράτος, στο οποίο, μερικές φορές, επικρατούν άλλες συνθήκες.
Τον πολεμούν όλοι αυτοί οι σημερινοί «διαφωτιστές», που δεν θέλουν την Ελλάδα μας να συμπορεύεται με την Ορθοδοξία , που δεν τους συμφέρει να είναι οι Κληρικοί μας μπροστάρηδες στις επιτυχίες του λαού μας, συμπαραστάτες στις πίκρες και στις περιπέτειές του και που δεν θέλουν την Εκκλησία μας, το κάθε μοναστήρι μας, το κάθε ξωκλήσι μας, να είναι και να παραμένει ένα μετερίζι του Χριστού της Πίστεώς μας και της Λευτεριάς μας.

Βασίλειος Σκολαρίκος
Συγγραφέας-ιστορικός ερευνητής.

 

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Αφήστε τα σχόλια σας

Δημοσίευσε ένα σχόλιο σαν επισκέπτης

0
  • Δεν βρέθηκαν σχόλια
Κατηγορία: