Όχι μία, αλλά πολλές ευχές εκφράζει όχι μόνον ο γράφων, αλλά και κάθε Αρκάς, κάθε αρκαδολάτρης και κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος που γνωρίζει και θαυμάζει τον πολιτισμό μας.

Οι οργανωτές και συνεργαζόμενοι αρχίζουν προετοιμασίες, ώστε η επικείμενη 10^η ανά τετραετία αναβιωτική έκφραση των Λυκαίων να είναι από κάθε άποψη άψογη, εύρυθμη και εντυπωσιακή.

Είναι το έργο τούτο, χρέος επιτακτικό: ιστορικό, αθλητικό, πολιτισμικό, κοινωνικό και αρκαδικό. Το επιτελούν με συνέπεια κάθε τέσσερα χρόνια και αποσπούν τον θαυμασμό, την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη όλων εκείνων που επιθυμούν την ανασύνδεση με τις πατρογονικές ρίζες μας, τις ανόθευτες, τις αυθεντικές, τις αρκαδοελληνικές.

Αυτό το χρέος δεν ανήκει μόνο στους πρωτοπόρους αναβιωτές και συνεργάτες που έχουν την εξαιρετική τιμή να κατοικούν στις κορυφές του ιερού Λυκαίου Όρους. Το χρέος της ενίσχυσης, με κάθε τρόπο, του γιορταστικού προγράμματος των Λυκαίων, ανήκει και σε πολλούς άλλους: Στους Δήμους και στις Νομαρχίες που βρίσκονται στον περίγυρο του Φωτεινού Όρους. Στους αθλητικούς, πολιτιστικούς και πατριωτικούς Συλλόγους, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στους Αρκάδες, στους Μοραΐτες και σε όλους τους Έλληνες. Καθώς και στις αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας, που μεριμνούν για θέματα πολιτισμού και αθλητισμού.

Το χρέος της στήριξης των Λυκαίων, ανήκει και στους πνευματικούς παράγοντες του κόσμου, που αισθάνονται ως Αρκάδες. Σε όλους αυτούς που νιώθουν να σφύζει μέσα τους, η εκφραστική ρήση του κλασικού Γάλλου ζωγράφου Πουσέν, που τη χάραξε στο μάρμαρο με ανεξίτηλα γράμματα, πριν τριακόσια πενήντα χρόνια: “et in Arcadia ego”: «κι εγώ είμαι από την Αρκαδία». Κάθε φωτισμένος άνθρωπος, είναι από την Αρκαδία.

Τα Λύκαια διαπνέονται και εμπνέουν ανώτερες αξίες και βαρύτιμα ιδανικά: αγάπη, συναδέλφωση, αρμονική συνεργασία, ευγενική άμιλλα, άδολη εγκαρδιότητα, αμέριστη φιλοξενία, εξισορρόπηση των στοιχείων του σωματικού και του ψυχοπνευματικού στερεώματος. Και συγκινητική ανιδιοτέλεια, που ανυψώνει πάνω από υλικά φρονήματα και ωφελιμιστικά ανομήματα.

Στα Λύκαια, οι αγώνες δεν ήταν χρηματίτες, αλλά μόνο στεφανίτες. Γεγονός που ανάγκασε τον Πέρση στρατηγό Τριτάνταιχμο να φωνάξει στον αρχιστράτηγό του: «μπα σε καλό σου Μαρδόνιε, με ποιους μας έφερες να πολεμήσουμε, εναντίον εκείνων που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή;». Το είπε για τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά τα Λύκαια ήταν αρχαιότερα και είχαν θεσπίσει τους νόμους της ανεπίληπτης αθλητικής συμπεριφοράς.

Τα προσεχή πανηγυρικά Λύκαια, θα πετύχουν και θα είναι πιο βελτιωμένα από κάθε προηγούμενη οργάνωση. Θα δράσουν οι «άλκιμοι νεανίαι», οι «καλοί καγαθοί». Θα λάμψει το ήθος και το κάλλος, θα πλημμυρίσει ο κόσμος από το αρκαδικό «λυκαυγές» και το αρκαδικό ιδεώδες. Το αθάνατο, το ζείδωρο, το θερμουργό, το διαχρονικό, το ελληνικό.

Από το φως τ’αρκαδικό, φωτίζομαι και φέγγω,

Με περηφάνεια αναφωνώ: et in Arcadia ego!

Χρυσόστομος Κριμπάς