ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ

 

Το Collins English Dictionary ένα από τα πιο έγκυρα και up-to-date λεξικά της αγγλικής στην αγορά, έχει στις τάξεις του πρόταση για κατοχύρωση ενός νέου όρου του "pasokification", του οποίου ο προτεινόμενος ορισμός γράφεται ως εξής:
"reducing a country's main social democratic party to the smallest party in parliament as a result of the rise of a more radical left party"
που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:
"η μείωση των δυνάμεων του κύριου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, τόσο ώστε να γίνει το μικρότερο κόμμα του κοινοβουλίου, ως αποτέλεσμα της ανόδου ενός πιο ριζοσπαστικού κόμματος της αριστεράς"

ΤΟ CALIFORNICATION ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1999..
Californication είναι ο τίτλος άλμπουμ των Red Hot Chili Peppers, που κυκλοφόρησε το 1999. Υπάρχει και το ομώνυμο κομμάτι "Californication", μέσα στο άλμπουμ, το οποίο μιλά για την αλλοιωμένη, “πλαστική” και καταναλωτική κοινωνία του Χόλυγουντ και της Δύσης γενικά.
Θα μπορούσε να σημαίνει και κάτι τέτοιο το pasokification. Το υπό έκπτωση στα μάτια των πολιτών ΠΑΣΟΚ, έγινε βορά στις ορέξεις ενός φιλολαϊκού αριστερού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενός pasokified ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ενός νεοδιαμορφούμενου διεφθαρμένου κακού ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το βλέπουν οι εναπομείναντες στο ΠΑΣΟΚ.
Έτσι το βλέπουν και λοιδορούν τους πολλούς που έφυγαν, γιατί θεωρούν ότι όσοι έφυγαν, το έκαναν κατά κύριο λόγο για να βρουν μια νέα γη της επαγγελίας, του βολέματος και της διαφθοράς. Δηλαδή, αποδέχονται με αυτόν τον τρόπο ότι υπήρχε κατά βάση το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ, στο οποίο βρίσκονταν και οι ίδιοι.

Δε συμφωνώ με αυτήν την επιχειρηματολογία. Υπήρχε το ΠΑΣΟΚ του 'κανονικά πρώτη φορά αριστερά', υπήρχε το ΠΑΣΟΚ που εδραίωσε και εμβάθυνε τη δημοκρατία στην Ελλάδα, υπήρχε το ΠΑΣΟΚ που αύξησε την ευημερία των κάτω στρωμάτων και μείωσε τις ανισότητες, υπήρχε το ΠΑΣΟΚ ως μια γενικευμένη προσπάθεια ενάντια στην τότε τάξη πραγμάτων των αδικιών και των αποκλεισμών. Δεν κράτησε για πάντα αυτό όμως. Έφτασε να γίνει κόμμα της πολιτικής ως εργαλείο ("να κάνουμε τη δουλίτσα", "έλα όλα γίνονται"), των αξιωματούχων που άρχισαν να χάνουν την επαφή με τους ανθρώπους. Μπορούν να ειπωθούν πολλά και βιωματικά. Δεν έχει αξία πια, η ιστορία έχει γραφτεί, τα εκλογικά γεγονότα είναι προφανή.

ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ..
Η “τσαντισμένη” δήλωση της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δια στόματος της Φ. Γεννηματά:
"Εμείς έχουμε διπλό στόχο: Και να τελειώνουμε τη συζήτηση περί grexit και να κάνουμε το pasokification παρελθόν: Μέσα από μια διαδικασία αυτοκάθαρσης, επανένωσης, ανανέωσης και αναγέννησης ενός προοδευτικού τρίτου δρόμου, μέσα από μια διαδρομή αξιόπιστου πολιτικού λόγου ενάντια στον λαϊκισμό και τον συντηρητισμό από όπου και αν προέρχεται" κρίνεται επαρκής ως προς το περιεχόμενο, δε φτάνει όμως. Οι πράξεις είναι αυτές που δίνουν το περιεχόμενο και γράφουν την ιστορία.
Οι εναπομείναντες του ΠΑΣΟΚ ως εχθρό έχουν το ΣΥΡΙΖΑ. Η "ατζέντα" που ακολουθείται ελάχιστα διαφέρει από την "ατζέντα" της ΝΔ. Σήμερα αν κρίνουμε τη στάση βάσει πολιτικών κριτηρίων και όχι "ιστορικότητας", "παράδοσης", "οικογενειακής παράδοσης" το ΠΑΣΟΚ κατατάσσεται στην κεντροδεξιά αφήγηση..
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, λύση ποια είναι; λύση θα μπορούσε να είναι η ουτοπία της ορθής επανατοποθέτησης όλων στο πολιτικό φάσμα .."ποιοι είμαστε;", "με ποιους είμαστε;". Δύσκολο αυτό, χρειάζεται πολλοί μαζί να κάνουν αυτοκριτική, να κάνουν "πολιτική γυμναστική".
Λύση θα μπορούσε να είναι ο καθείς να γίνει πιο ειλικρινής με τον εαυτό του και τους γύρω του. Δύσκολο, σύνθετο κι αυτό.
Λύση είναι όποτε έρχονται κομβικά γεγονότα (εκλογές: τοπική αυτοδιοίκηση, δήμοι, κοινότητες, επαγγελματικά σωματεία, συνδικαλιστικά όργανα, σύλλογοι γονέων, αυτόνομοι σύλλογοι κα) καταρχήν να συμμετέχουμε ενεργά και να συνεργαζόμαστε ή να ψηφίζουμε αυτό που περισσότερο μάς προσδιορίζει, εκείνη τη στιγμή μέσα σε εκείνες τις ιδιαίτερες συνθήκες.
Λύση είναι να λειτουργούμε γνήσια στον ίδιο μας τον εργασιακό χώρο σύμφωνα με τις ιδέες μας, τις αξίες μας.
Λύση είναι να εκφραζόμαστε και να πράττουμε καθημερινά σύμφωνα με τις ιδέες και τις απόψεις μας (μέσες άκρες ήδη όλοι μπορεί να το κάνουμε), είτε είναι αριστερές, δεξιές, νεοφιλελεύθερες, φιλελεύθερες αναρχοαυτόνομες, συντηρητικές, ριζοσπαστικές, επαναστατικές.
Δε μιλώ για λύση τύπου “να είσαι με τον τάδε”, “να είσαι με το δείνα”, μιλώ για λύση τύπου “να αντιστοιχηθούμε με αυτό που μάς αντιπροσωπεύει”.
Μιλώ για λύση πρώτα τύπου “να αποκτήσουμε πολιτειότητα”, δηλαδή να εκτιμήσουμε και να κατανοήσουμε τον κόσμο με τα αληθινά δικά μας μάτια, μόνοι μας ή μαζί με άλλους, και ύστερα να “κουμπώσουμε” με αυτό που ταιριάζει στον καθένα μας ..και που θα πάει θα βρεθούν τα ταίρια (μαζί με τους απαραίτητους αμοιβαίους συμβιβασμούς)..
Αλλά να βρεθούν κάποτε..