3 κορίτσια – 78 αγόρια
Στην τηλεόραση, σε ιστορικό θέμα, άκουσα για τα 50 παιδιά του Λυκάονα (γιατί τόσα έγραφαν οι παλιοί ιστορικοί τις ιστορίες τους).
Όμως, μετά νεότερες έρευνες που έγιναν σε μυθολογίες διάφορες ξεκαθαρίσθηκε, πως ο Λυκάων (ο βασιλιάς της τότε Αρκαδίας και γιος του Πελασγού), απέκτησε με διάφορες γυναίκες 81 παιδιά (3 κορίτσια και 78 αγόρια!).
Τα κορίτσια ήταν η Καλλιστώ ή Καλλίστη (επώνυμη και ιδρύτρια της μαιναλικής πόλης «Καλλίστης»), η Νώνακρις (επώνυμη και ιδρύτρια της πόλης «Νώνακρις», και ίσως δύο πόλεων: της αροανικής και της μαιναλικής), και η Δία.
Τα 78 αγόρια του Λυκάονα ήσαν τα επόμενα:

Μέσα στην τάξη των τεχνιτών μετάλλων της Στεμνίτσας, οι χαλκωματήδες συμμετείχαν μ’ ένα αρκετά μεγάλο αριθμό. Ήσαν οι επεξεργαστές του χαλκού κι έφτιαχναν μ’ αυτόν οικιακά κυρίως σκεύη, τα λεγόμενα γενικώς χαλκώματα. Μεταγενέστερα τους είπαν και καζαντζήδες, δηλαδή κατασκευαστές καζανιών αλλά αυτή η ονομασία τους δεν ήταν του τόπου, ήταν ξένη. Γιατί τα καζάνια στη Στεμνίτσα τα έλεγαν, τα μεν μεγάλα λεβέτια, τα δε μικρά χαρανιά, με τη λέξη δε καζάνι εννοούσαν μόνο τους αποστακτήρες της ρακής. Η άποψη δε ότι ονομάστηκαν έτσι από τη λέξη καζάντι (κέρδος) θεωρείται εξεζητημένη και δεν ευσταθεί.
Υποστηρίζεται, όπως έχει αναφερθεί, ότι η πρώτη εμφάνιση της τέχνης επεξεργασίας των μετάλλων στη Στεμνίτσα, έγινε με κατασκευές από χαλκό. Μεταγενέστερα δε εξελίχθη και επεκτάθηκε στ’ άλλα μέταλλα. Κατά συνέπεια η τέχνη της χαλκουργίας ήταν ο πρόδρομος της όλης σχετικής παρουσίας σ’ αυτήν και πολλά δεδομένα υποστηρίζουν αυτή την άποψη.

Δύο φορές έγιναν καταστροφικές πυρκαγιές στην Τρίπολη και άφησαν θύματα και μεγάλες υλικές ζημιές. Ήταν το 1855 και το 1872. Απ’ ό,τι αναφέρουν η Ιστορία, μα και η Παράδοση.
Στην Τρίπολη υπήρχε πολύ εμπορία και μεγάλο αφεντιλίκι, που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
Μετά την ολική καταστροφή της Τριπολιτσάς το 1825-26 από τον άραβα Ιμπραήμ, η πόλη άρχισε να ανασυγκροτείται, να αναπτύσσεται ραγδαία, με πολλά προσόντα και απαιτήσεις.
Αυτό οφειλόταν στην ηθική και υλική συμπαράσταση του κυβερνήτη Καποδίστρια στην κατεστραμμένη πόλη.
Βλέπουμε πως από το 1828 στην Τρίπολη εγκατέστησε τρεις γάλλους πολεοδόμους και ολόκληρη Επιτροπή με αρχηγούς τους Βούλγαρη και Σταυρίδη για τη ρυμοτομία της πόλης.
Από το 1828 έως το 1830 χτίστηκαν 650 σπίτια και 250 μαγαζιά και εργαστήρια.

Τα χρόνια περνούσαν,το χωριό μας γινόταν όλο και ομορφότερο. Τα χαλάσματα διορθώθηκαν, κήποι φυτέυτικαν Σε κάθε γωνιά καμάρωνες τους ασπρισμένους ντενεκέδες με τις ανθισμένες γαρουφαλιές τα μυριστικά, λεβάντα, ματζουράνα, βασιλικος, έμπλεχαν με τους πανσέδες, τα μερτζούσια, και τις ζήνιες διπλές ή μονές. Κάθε πρωί πριν χτυπήσει το ρολό’ι’ της πόλης μας και μισή δηλαδή πέντε και μισή ο ένας χτύπος ήταν η μισή, ακουγες τα κοκκόρια της γειτονιάς μας να σε καλούν στο πρωινό ξύπνημα.
Ήταν Καλοκαίρι ένα όμορφο Καλοκαίρι, τα βράδυα κοιμώμασταν στην αυλή με τα χαμομήλια.Το Καλοκαίρι ήταν για μας τα παιδιά ο καιρός της ευτυχίας, που χωρίς σχολείο τρέχαμε και κάναμε χίλιες ζαβολιές, ήταν γεμάτο από χαρά ακόμη γιατί το Καλοκαίρι γίνονταν γάμοι, βαφτίσια μα προ παντώς πανηγύρια, και μεις γλεντάγαμε γιατί πηγαίναμε με τον παππού και τη γιαγιά στα πανηγύρια και πουλάγαμε ψιλικά και χαιρόμασταν που βγάζαμαν λεφτά.

Λυκόφως, Λυκαυγές, Λύχνος, Λύγδος, Λευκός, Λάμπω, Λαμπρός
Lux, Light, Luceo, Luna, Liuh-ath, Lioht, Luc-a, Lauk-as
Μία ακόμη παγκόσμια Ελληνική λέξη. Κυριολεκτικά εμείς οι Έλληνες δώσαμε το ΦΩΣ σε όλο τον κόσμο μέσω του Α-Βήτου, της Γλώσσας και των Επιστημών. Αυτά τα έχουμε πει και στις προηγούμενες εργασίες μας περί γλώσσης και Α-Βήτου. Το έχουν όμως πει και πολλοί φιλέλληνες: «Εσείς οι Έλληνες είστε το φως όλου του κόσμου». Εκτός όμως από το πνευματικό φως έχουμε και το φως της φύσης, που κάνει και εμάς και όλα τα ετερόφωτα σώματα να «φαίνονται» αντανακλώντας το φως που έρχεται από την μοναδική πηγή του, τον ΗΛΙΟ.