5 2(ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ ΠΗΓΕΣ)

Γράφει ο συνεργάτης μας, Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας,
Μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.
(Αρκάς , από το χωριό Σέρβου Γορτυνίας).

«Σε καμιά χώρα της κατεχόμενης Ευρώπης δεν υπήρξε ένας Παπα-Ανυπόμονος, ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος, τ. Ηγούμενος της Ι. Μονής Αγάθωνος, που έδρασε αντιστασιακά την περίοδο 1941-44 και έφερε στο περιβάλλον του Άρη Βελουχιώτη και προς τα ένοπλα τμήματα του Αντιστασιακού Ε.Α.Μ. την αγάπη της Εκκλησίας».

† Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος

Εδώ, στο παρόν σημείωμα, δεν περιγράφεται η πλούσια αντιστασιακή δράση στα χρόνια της Κατοχής, τού μακαριστού Γερμανού Δημάκη, (του Πάτερ(α) Ανυπόμονου) , ούτε του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα). Ακροθιγώς αναφέρονται κάποια στοιχεία από τα πάμπολλα που υπάρχουν, προσέγγισης στην προσπάθεια να τεθεί προβληματισμός για το, αν ήταν ο αντάρτης Ανυπόμονος κομμουνιστής και κατά τεκμήριο (;) άθεος ή αν ο Άρης Βελουχιώτης ήταν χριστιανός ή τέλος πάντων αν είχε στοιχεία θρησκευτικότητας.

Από το ερημωμένο σήμερα χωριό Αγριδάκι πλησίον της Βυτίνας της ηρωοτόκου επαρχίας Γορτυνίας της θεογενούς Αρκαδίας καταγόταν ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δη-μά¬κος (κατά κόσμον Γεώργιος), γνωστότερος με το ψευδώνυμο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, «Πάτερ(ας) Ανυπόμονος». Ήταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, συνεργάτης του αμφιλεγόμενου αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη. Όταν εντάχθηκε στο αντάρτικο (στο πρώτο αντάρτικο της Εθνικής Αντίστασης) ένας καπετάνιος της ομάδας του Άρη, που τον έλεγαν Λευτέρη Χρυσιώτη κατέγραφε τα ονόματα των ανταρτών και τους έδινε τα ψευδώνυμά τους.

O Αρχιμανδρίτης Γερμανός ανυπομονούσε να πάρει το αντάρτικο όνομα. Ο Άρης που ήταν δίπλα είπε: «Παππούλη μην είσαι ανυπόμονος» κι αμέσως ο καπετάν Λευτέρης απάντησε: «Αυτό θα είναι τ’ όνομά σου, «Ανυπόμονος». Από τότε όλοι τον φώναζαν «Πάτερ(α) Ανυπόμονο» και με αυτό το αντάρτικο όνομα έγινε θρύλος στο Πανελλήνιο.
Αμέσως μετά ο Άρης του ζήτησε: «Παππούλη σε θέλω με το σταυρό και το καλυμμαύχι».

Πριν μερικά χρόνια κατά την επίσκεψή μου στη Ιερά Μονή Αγάθωνος, στην οποία ο Πάτερ(ας) Ανυπόμονος ήταν Ηγούμενος (1942-1993), εντυπωσιάστηκα από το μεγάλο σεβασμό τού Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτη π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη, προς τον προκάτοχό του †Ηγούμενο Γέροντα Γερμανό. Μάλιστα με οδήγησε στον τάφο του όπου τέλεσε με μεγάλη ιεροπρέπεια και ευλάβεια Τρισάγιο. (Η Μονή Αγάθωνος βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Οίτη του νομού Φθιώτιδας).

Ο σημερινός Ηγούμενος π. Δαμασκηνός είναι καθηγητής Θεολογίας με «ανοιχτό μυαλό», με πνευματικότητα. Διαδέχτηκε τον «Πάτερ(α) Ανυπόμονο» το 1993 όταν ο Γέροντας Γερμανός, παραιτήθηκε αφήνοντας την ηγουμενία στον νεώτερό του π. Δαμασκηνό. ‘Έντεκα χρόνια αργότερα, το 2004 ο «παπάς του Άρη» πέθανε στα ενενήντα δύο του χρόνια.

- «Γέροντα», ρώτησα τον Ηγούμενο π. Δαμασκηνό, «γνωρίζετε αν πίστευε στο Θεό ο Άρης Βελουχιώτης ή αν ήταν άθεος;»

- «Θα σου δώσω μια φωτογραφία», μου απάντησε, «τού καπετάν Άρη με σταυρό. Είναι σκίτσο του μακαριστού Δημήτρη Μεγαλίδη, σκιτσογράφου των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Είναι από το αρχείο του αείμνηστου Γέροντα Γερμανού, του «Ανυπόμονου». Τη βρήκα στο κελί του. Εσύ βγάλε όποιο συμπέρασμα θέλεις».

- Πως «έμπλεξε» στην Αντίσταση με τον κομμουνιστή Βελουχιώτη ο μακαριστός Ηγούμενος Γερμανός;

- «Θα σου ειπώ αυτά που έλεγε ο ίδιος ο παππούλης Γερμανός: «Κατοχή! Ήταν 25η Μαρτίου 1943, διπλή γιορτή για την πατρίδα, του Ευαγγελισμού και της Παλιγγενεσίας. Εγώ ήμουνα Ηγούμενος στη Μονή Δαδίου (Αμφίκλειας) της «Παναγίας της Γαυριώτισσας» και έκανα και χρέη Κοινοτάρχη στην Αμφίκλεια, στον Παρνασσό. Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας χτυπήσαμε τις καμπάνες και στο μητροπολιτικό ναό της Παναγίας στην Αμφίκλεια, σήκωσα την Ελληνική Σημαία και κάναμε την δοξολογία για την Εθνική Γιορτή. Οι Ιταλοί καταχτητές ήρθαν και μας σταμάτησαν, ενώ τους είπα να μας αφήσουν μια μέρα τουλάχιστον να γιορτάσουμε για την πατρίδα μας. Την ίδια γιορτινή ημέρα οι ‘Έλληνες πατριώτες κυκλοφόρησαν και προκηρύξεις καλώντας τον κόσμο σε ξεσηκωμό κατά των κατακτητών. Τις είχαν γράψει σε μια γραφομηχανή.
Οι Ιταλοί έκαναν έρευνα και ανακάλυψαν ότι οι προκηρύξεις γράφτηκαν στην γραφομηχανή της Κοινότητος Αμφίκλειας, οπότε εγώ σαν Πρόεδρος που ήμουνα τράβηξα όλες τις υποψίες.
Το βράδυ πήγα για να «σηκώσω το ύψωμα» στο σπίτι ενός Βαγγέλη που γιόρταζε και εκεί με ειδοποίησαν να κρυφτώ επειγόντως γιατί θα με συλλάμβαναν οι Ιταλοί.
Μετά από αυτά αποφάσισα να ‘βγω στο βουνό και να πολεμήσω τους καταχτητές μέχρι να φύγουν από την πατρίδα μας και ανασάνει ο τόπος. Είπα και συλλογίστηκα πως όποιο αντάρτικο απόσπασμα θα πρωτοσυναντούσα φεύγοντας από το μοναστήρι, σ’ αυτό και θα εντασσόμουν. Έτυχε να βρεθώ στην ομάδα του Άρη Βελουχιώτη και αφού με δέχτηκαν, σ’ αυτούς και εντάχτηκα. Κομουνιστής δεν ήμουνα ποτέ και ποτέ δεν προσπάθησα να κάνω κατήχηση, δηλαδή να κάνω χριστιανό τον Άρη, ούτε εκείνος θέλησε ποτέ να με κάνει κομουνιστή! Μαζί με τον Άρη έμεινα μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας το Μάρτιο του -44. Από τότε δεν τον ξαναείδα. Δυστυχώς την απελευθέρωσή μας διαδέχθηκε η κατάρα του Θεού που ακούει στο όνομα «Εμφύλιος».
(Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Σεραφείμ όταν το 1996 σε μια εκδήλωση συνάντησε τον Πάτερ(α)- Ανυπόμονο, τον αγκάλιασε κλαίγοντας και του είπε: «Γερμανέ, μας βάλανε να σκοτωθούμε, αλλά κι εσύ κι εγώ για την Ελλάδα». Ήσαν και οι δύο αντάρτες, ο Σεραφείμ του Ζέρβα και ο Ανυπόμονος του Βελουχιώτη).

Από άλλες πολλές πηγές, αντλούμε διάφορες πληροφορίες. Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Πάνος Καγιούλης κατέγραψε τη μαρτυρία του στο «Βήμα της ΠΟΑΕΑ» (Πανελλήνια Οργάνωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης): «Στον ακέραιο ιερωμένο ο Άρης Βελουχιώτης του είχε προτείνει να εγγραφεί στο κόμμα (ΚΚΕ) και αρνήθηκε».

Ο Άρης χάρισε στον Πάτερ(α) Ανυπόμονο την αραβίδα του (όπλο) στην οποία ήταν χαραγμένος ο Άγιος Γεώργιος και ο αντάρτης παπάς του χάρισε ένα σταυρό τον οποίο ο καπετάνιος τον φορούσε συνεχώς (μέχρι την αυτοκτονία του) κρεμασμένον στην αλυσίδα του ρολογιού του, απέξω από την αριστερή τσέπη του χιτωνίου του. («Ο σταυρός φαίνεται στη φωτογραφία, όταν ο Άρης μιλούσε από το μπαλκόνι στη Λαμία. Από όλες τις άλλες δημοσιευμένες φωτογραφίες έχει αφαιρεθεί, δεν ξέρω με ποιο τρόπο από το φίλο μου τον Σπύρο Μαλετζή», γράφει στην πρωτότυπη φωτογραφία ο Πάτερ(ας) Ανυπόμονος).

«Θυμάμαι, έγραψε ο Πάτερ(ας) Ανυπόμονος, στις 17 Ιανουαρίου στο χωριό Νέο Αργύριο της Ευρυτανίας κοιμόμαστε με τον Άρη, τον «σφαγέα», σ’ έναν αχυρώνα. Την επομένη ήταν η γιορτή του και μου είπε: «Τι θα γίνει παππούλη, δεν θα πάμε αύριο στην εκκλησία; Την επομένη στην εκκλησία ήταν ο Θανάσης Κλάρας με τους αντάρτες του...
Ο Άρης ήταν κομμουνιστής, αλλά Έλληνας κομμουνιστής... Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την εκκλησία...». (Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 08/10/1983).

«Τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ του 1943 στο χωριό Κολοκυθιά Φθιώτιδας ο Άρης με την ομάδα του έψαλαν στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τα Εγκώμια του Επιτάφιου!!! Ήταν άθεος ο Άρης; Από εκείνη την ημέρα ο εφημέριος του χωριού
Παπα-Κώστας Τσιβελέκας ακολούθησα τον Άρη σαν ανταρτόπαπας με το ψευδώνυμο Παπα- Καμπούρας». (Δημοσιευμένο ιδιόχειρο σημείωμα του Πάτερ(α) Ανυπόμονου).

Το 1985, όταν είχαμε «πλέρια» δημοκρατία, (η οποία με την πάροδο των χρόνων εξελίχτηκε σε... ασυδοσία με το σημερινό μπάχαλο και την ηθική κατάπτωση των αξιών μας), οι Λαμιείς αποφάσισαν και έστησαν τον έφιππο ανδριάντα του Βελουχιώτη στην πλατεία Λαού. Μητροπολίτης στα αποκαλυπτήρια ήταν ο κυρός Δαμασκηνός και μαζί του παρίστατο ο ιεροκήρυκας π. Δανιήλ Σάπικας, σήμερα Αρχιμανδρίτης και άριστος γιατρός Παθολόγος Γενικής Ιατρικής.
Ο Δρ. (παπάς – γιατρός) Δανιήλ θυμάται τον Πάτερ(α) Ανυπόμονο ο οποίος ήταν και αυτός παρών, δίπλα του, που εξέφρασε έντονα παράπονα γιατί ο κατασκευαστής του ανδριάντα δεν έβαλε και τον σταυρό τον οποίο έφερε στο στήθος του συνεχώς ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης. Υποσχέθηκαν μάλιστα στον Γέροντα Γερμανό πως θα... διορθώσουν την παράληψη! (αν δεν ήταν σκόπιμη).

«Υπάρχουν ράσα ξεπουλημένα. Υπάρχουν ράσα λερωμένα. Υπάρχουν ράσα εκδικητικά. Υπάρχουν ράσα πονηρά. Υπάρχουν ράσα σκοπιμότητας. Υπάρχουν ράσα μεσαιωνικά. Υπάρχουν ράσα ροζ. Υπάρχουν ράσα που ντροπιάζουν αυτά που εκπροσωπούν. Υπάρχουν όμως και ράσα τιμημένα. Ο ακέραιος ιερωμένος Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος (Παπα-Ανυπόμονος), ο οποίος πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44 και αγωνίστηκε για τις ιδέες του, διώχθηκε και φυλακίστηκε. Μετά τον απελευθερωτικό αγώνα επανήλθε στο μοναστήρι του». (Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΚΑ ΝΕΑ» Τρίπολης, 03/01/1998).

ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΦΩΤΟ

ΦΩΤΟ 1 Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας,
Μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.

1 ΣΧΙΖΑΣ ΒΑΣ. 726

ΦΩΤΟ 2 Ο Άρης Βελουχιώτης με τον αντάρτη Πάτερ(α) Ανυπόμονο.

2 8

 

 

ΦΩΤΟ 3 Ο Άρης Βελουχιώτης φέρων σταυρό.

(Σκίτσο της εποχής του, του Δημήτρη Μεγαλίδη)

.3 2

 

ΦΩΤΟ 4 Ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής Αγάθωνος,
Αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Ζαχαράκης, (Ρεθυμνιώτικης καταγωγής).

 

4 1

ΦΩΤΟ 5 Η μόνη φωτογραφία στην οποία φαίνεται ο σταυρός,

στο στήθος (στο χιτώνιο), του Άρη Βελουχιώτη.

5 2

 

ΦΩΤΟ 6 Ο Δρ. (Παπάς και Γιατρός) Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Σάπικας.

6 1

 

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Αφήστε τα σχόλια σας

Δημοσίευσε ένα σχόλιο σαν επισκέπτης

0
  • Δεν βρέθηκαν σχόλια
Κατηγορία: