Ιωάννης Γεωργιάδης
Ο εκ Μαντινείας καταγόμενος Καθηγητής Ιωάννης Γεωργιάδης (1874-1960) υπήρξε ο εμπνευστής του Εγκληματολογικού Μουσείου, το οποίο άρχισε να συγκροτείται το 1933 με δική του φροντίδα. Μανιώδης συλλέκτης πειστηρίων εγκλήματος από το 1912, στα 40 χρόνια της θητείας του ως Διευθυντή της έδρας Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1911-1952), παράλληλα με την οργάνωση του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής, συγκέντρωσε και καταχώρισε τα πρώτα εκθέματα, θέτοντας έτσι τις βάσεις για τη δημιουργία του Μουσείου.

Ο Ιωάννης Γεωργιάδης, πέραν της ιδιότητάς του ως Καθηγητή της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας, είχε να επιδείξει έντονη και πλούσια αθλητική δραστηριότητα. Υπήρξε σπουδαία προσωπικότητα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, κατακτώντας, συγκεκριμένα, τον τίτλο του χρυσού ολυμπιονίκη στο άθλημα της ξιφασκίας κατά την αναβίωση των Α΄ Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896. Την εποχή εκείνη ήταν ακόμα φοιτητής της Ιατρικής, ενώ στη συνέχεια οι λαμπρές γνώσεις και η ευρυμάθειά του συνετέλεσαν στην ανάδειξή του ως τακτικού Καθηγητή της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δύο επιπλέον μετάλλια κέρδισε και στη διάρκεια των Β΄ Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1906 (Μεσολυμπιάδα). Συγκεκριμένα, κατετάγη πρώτος στη σπάθη, ενώ ήταν και μέλος της ελληνικής οπλομαχητικής ομάδας που κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό αγώνισμα της ξιφασκίας.
Ειδικότερα, οι Α΄ Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας του 1896 αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της αθλητικής δραστηριότητας του Καθηγητή Ιωάννη Γεωργιάδη. Συμμετείχε στο αγώνισμα της σπάθης, το οποίο διεξήχθη στον χώρο του Ζαππείου Μεγάρου στις 9 Απριλίου 1896. Ο Ιωάννης Γεωργιάδης κέρδισε στον πρώτο αγώνα τον Γ. Ιατρίδη με σκορ 3-0 και αμέσως μετά τον Αυστριακό Άντολφ Σμαλ με 3-2. Το τρίτο παιχνίδι βρήκε και πάλι νικητή τον Ιωάννη Γεωργιάδη απέναντι στον Τηλέμαχο Καράκαλο, με 3-2. Στον τελευταίο αγώνα αντιμετώπισε τον Δανό Χόλγκερ Νίλσεν επικρατώντας –ομοίως– με 3-2. Ο Ιωάννης Γεωργιάδης κατέκτησε τελικά το χρυσό μετάλλιο παραμένοντας αήττητος, με συνολικά χτυπήματα 12 υπέρ και 6 κατά.
Η προσφορά του στον κλάδο της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας υπήρξε ανεκτίμητη και σε αυτόν οφείλεται η συστηματική εκτέλεση των ιατροδικαστικών νεκροτομών. Διοργάνωσε το Χειρουργικό Τμήμα του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών (1904-1907), ενώ ίδρυσε, επίσης, το Ανθρωπομετρικό Τμήμα της Αστυνομίας (1909), καθώς και το Νεκροτομείο Αθηνών (1912). Μετά την αφυπηρέτησή του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Εγκληματολογικής Σημάνσεως του Υπουργείου Εσωτερικών.