Γράφει ο Αιδεσιµολ. Δηµήτριος Λυµπερόπουλος Εφηµέιος Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Τριπόλεως
Όντως είναι µιά όµορφη εποχή ο χειµώνας. Με τα δένδρα αειθαλή και φυλλοβόλα, είναι ό,τι πιό όµορφο τοπίον. Σκούρα πράσινα µε πυκνά φυλλώµατα, πλάι σε στεγνά από φύλλα και χυµούς κλαδιά. Άλλοτε στολισµένα µε στρώµα χιονιού. Παγωνιά. Το ξεροβόρι να ξυρίζει όπως λένε το πρόσωπον. Έτσι, ετοιµάζονται οι πλανώδιοι καστανάδες, να αρχίσουν την δουλειά τους να ψήνουν κάστανα. Παίρνουν τα σύνεργά τους, έναν µικρόν πάγκον, την µεγάλην φουφού, την τσιµπίδα, το σακκί µε τα κάστανα, και φθάνουν στις πλατείες και στις γωνίες των δρόµων των πόλεων. Εκεί στήνουν το πρόχειρο µαγαζάκι τους. Ανάβουν τα κάρβουνα, πέφτει η θράκα και αρχίζουν να ψένουν. Οι διαβάτες περνούν και παίρνουν τα ζεστά κάστανα. Θυµάµαι την δεκαετίαν του 1950, κάθε Σάββατον πρωί στην λαικήν αγοράν στην πλατεία Βαλτετσίου Τριπόλεως, σε µιά πρόχειρη παράγκα µε τσίγκους, κάτω στο χώµα, άναβε ο µπάρµπα Κώστας ο καστανάς τη φωτιά µε ξύλα, έβαζε την σιδεροστιά, επάνω ένα µικρό καζάνι µε νερό και έβραζε τα κάστανα.