Όταν έφτασε στην Ελλάδα ο πρώτος έλληνας βασιλιάς Όθωνας, στο Ναύπλιο όπου εγκατεστάθη, κατέφθασαν αμέσως διάφοροι ενδιαφερόμενοι παρακαλώντας τον να τους τοποθετήσει σε επίκαιρες θέσεις, ή να τους δώσει διάφορα τιμητικά αξιώματα. Όμως, η απουσία του Κολοκοτρώνη έγινε ιδιαίτερα αισθητή στο Βασιλιά και παρακάλεσε να ειδοποιηθεί και να παρουσιασθεί εμπρός του για να του αναθέσει ό,τι αξίωμα και να του ζητήσει σε ανταμοιβή της μεγάλης πατριωτικής συμβολής του εις τον απελευθερωτικό αγώνα. Ο Κολοκοτρώνης, όπως λέει η παράδοση, πράγματι παρουσιάστηκε στον Όθωνα, ο οποίος του λέει: «Ζήτησέ μου Θεόδωρε, ό,τι αξίωμα επιθυμείς και θα το έχεις αμέσως. Εδώ όλοι μου ζητάνε». Τότε ο Κολοκοτρώνης κούνησε μελαγχολικά το κεφάλι του και απάντησε «Αμ τότε Μεγαλειότατε, αν όλοι αυτοί κι εγώ αντάμα σου ζητάμε τόσα και τόσα αξιώματα, οι γάιδαροι της Ζαράκοβας (Μαίναλο) πώς πρέπει να ανταμειφθούν;». Ο Όθωνας ρώτησε έκπληκτος: «Για ποιους γαιδάρους μιλάς Θεόδωρε;» «Για τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας, Μεγαλειότατε, που μας κουβάλαγαν τρόφιμα και πολεμοφόδια για να τρώμε, να πολεμάμε και να κατατροπώνουμε τον εχθρό. Όχι» απαντά ο Κολοκοτρώνης, δεν θέλω τίποτα. Μεγαλειότατε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις, όμως δε ξόδεψα ούτε ένα γρόσι για να σπουδάσω, και περισσότερο να πολεμήσω. Απλώς το χρέος μου προς την πατρίδα μου έκανα». Τα γαϊδούρια τους Ζαράκοβας σήμερα δεν είναι άλλα από τον ίδιο τον έλληνα οικογενειάρχη, τον έλληνα πολίτη, τον έλληνα φορολογούμενο, όπου χρόνια τώρα κουβαλά στην πλάτη του την Ελλάδα σφίγγοντας κάθε τόσο το ζωνάρι για ένα καλύτερο αύριο. Τον Έλληνα πολίτη που χρόνια τώρα ακούει όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις να μιλάνε για λιτότητα, που ποτέ δεν τελειώνει ενώ κάποιοι επιτήδειοι πολιτικοί κηφήνες παρακαλούν το δικό τους κάθε φορά «βασιλιά» να τους τοποθετήσει σε καίριες θέσεις παίρνοντας διάφορα τιμητικά και κερδοφόρα αξιώματα. Αποτέλεσμα, οι γάιδαροι να γεμίζουν τον κρατικό κουρβανά και αυτοί να τον αδειάζουν στο όνομα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Βλέπετε, ο δυστυχής έλληνας είχε μάθει να είναι ραγιάς, ακολουθώντας πάντα κομματικές υποδείξεις και όχι πρόσωπα, πρόσωπα ικανά να κυβερνήσουν και να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Γιʼ αυτό ας αποτάξουμε το ραγιαδισμό και ας στηρίξουμε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανθρώπους, με ήθος και ικανότητες, που δε θα ενδιαφέρονται για τα αξιώματα αλλά για το συμφέρον και την πρόοδο του τόπου. Ανθρώπους με μεράκι και οράματα και όχι τυχάρπαστους, που θα βλέπουν την εκλογή τους ως μέσο για να λύσουν την οικονομική τους αβεβαιότητα. Οι έλληνες κουράστηκαν πια να είναι υποζύγια. Ας πετάξουν το σαμάρι, ας φωνάξουν και ας διεκδικήσουν. Έχουν φωνή, έχουν οράματα, δεν είναι γαλιά να τους πηγαίνουν με το καλάμι. Διαφορετικά θα συνεχίζουν να κουβαλούν σαν τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας, χωρίς όμως οι κόποι τους και οι αγωνίες τους να έχουν αποτέλεσμα.

Δημήτρης Γιαννακούρας

Δεν τα γράφω γιατί πιστεύω ότι θα πείσω κανέναν. ΄Ετσι, για να μην έχω ενοχές ότι δεν τα είπα. Οι δρώντες στο εσωτερικό οποιωνδήποτε συλλογικοτήτων (κομμάτων, δημοτικών παρατάξεων, συνδικάτων, απλών συλλόγων κλπ), υπερβάλλουν και υπερεκτιμούν τις περίφημες εσωτερικές διαδικασίες. Πλειοψηφίες, μειοψηφίες, καταγγελίες για έλλειψη δημοκρατίας, για έλλειψη κατανόησης τής μιας πλευράς από την άλλη, πολυγλωσσία, πολλές φορές συνεχής γκρίνια, διασπάσεις κλπ. Και κάτι τέτοια προβάλλονται ως το απαύγασμα των δημοκρατικών λειοτυργειών και δικαιωμάτων. Ο μέσος ψηφοφόρος όμως, έχει εντελώς διαφορετική γνώμη. Ζητά αποτελεσματικότητα, κρίνει με βάση το ατομικό του συμφέρον. ΄Οταν βλέπει τέτοια, ρίχνει μια γενναία μούτζα, κάτω από τη λογική, μάλλον, "αυτοί δεν μπορούν να λύσουν τα δικά τους - σιγά μην ασχοληθούν με τα δικά μου" και αν του πει κανείς , μα υπάρχει πραγματικό πρόβλημα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, απαντά "ας το είχατε λύσει". Τα παραδείγματα πάμπολλα από την εμπειρία μου, πάμπολλα με αριθμούς συγκεκριμένους και σταθερά, ποτέ δεν συνέβη το αντίθετο. Δημοτικές παρατάξεις που είχαν το πάνω χέρι και δημοσκοπικά δεν κώλωναν, όταν παρουσίασαν προβλήματα στη συνοχή τους και επομένως στην αποτελεσματικότητα, άρχισε μια εντυπωσιακή και άμεση φθορά. Κόμματα που βρίσκουν τις καταλληλότερες συνθήκες της ιστορίας να πρωταγωνιστήσουν, δεν το καταφέρνουν εν τέλει όταν διαπιστώνεται στο εσωτερικό τους "βαβούρα - άλλοι δώθε κι άλλοι κείθε". Επαναλαμβάνω μιλώ για το πώς ψηφίζει ο ψηφοφόρος και δεν λέω αν είναι καλό ή κακό. Τα είπα κι ας τα σκεφτεί ο καθένας όπως νομίζει.

Νίκος Δελφάκης

Του Παναγιώτου Καραφωτιά
Με την ευκαιρία του προσεχούς Συνεδρίου των Αρκάδων της Διασποράς φέτος τον Ιούλιο στην Τρίπολη, ορισμένες σκέψεις και προτάσεις μπορεί να είναι χρήσιμες και να συμβάλλουν στην παραγωγικότητά του. Γιατί, τα έως τώρα Συνέδρια, μολονότι υπήρξαν πλούσια σε πολιτισμικές κ.ά. δραστηριότητες, καθώς και σε σοβαρές εισηγήσεις από πολύ αξιόλογους επιστήμονες, το αποτέλεσμα, πέραν της δημοσιότητας και καλών προθέσεων από τους εδώ «αρμόδιους» {κάποιος ηγέτης είχε πει ότι «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις»}, υπήρξε απογοητευτικό. Ποια εισήγηση υλοποιήθηκε; Και η Αρκαδία παρακμάζει σχεδόν σε κάθε τομέα. Πρώτιστα στο δημογραφικό, γιατί αν είχαν υλοποιηθεί διάφορες προτάσεις από παλιά, η μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική, θα είχε αποφευχθεί, και οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να ζούνε στον τόπο τους, εκεί που είδαν το φως της ζωής, με τις οικογένειές τους, τους φίλους τους, και-το σπουδαιότερο- να ζούνε πιο φυσιολογικά, κοντά στην ωραία φύση, με καλύτερη υγεία, με απογόνους, και να συμβάλλουν σημαντικά και στην ανάπτυξη και πρόοδο της Πατρίδας!

Το μουσείο του Λούβρου κρατάει φυλακισμένες της οκτώ ανάγλυφες μορφές,
μεγάλης αισθητικής ομορφιάς της « Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης ».
Οι οκτώ « Μαγεμένες » όπως ονομάζονται που κάποτε κοσμούσαν τη λεγό-
μενη « στοά των ειδώλων » και οι οποίες δεν εκτίθενται καν, αλλά παραμένουν
« αμπαλαρισμένες » στα υπόγεια του Λούβρου.
Παρά τον δεκαετή αγώνα να επιστρέψουν τα οκτώ αριστουργήματα το μου-
σείο αρνήθηκε να επιστρέψει τα πρωτότυπα.
Η λεγομένη Στοά των ειδώλων ήταν κτισμένη στον ίδιο χώρο της παλαιότερης
Ελληνιστικής Αγοράς. Κτίστηκε κατά το τέλος του 2ου μΧ. αιώνα, δηλαδή κατά
την εποχή των Αντωνίνων Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Το όνομα με το οποίο έμεινε
γνωστή, το πήρε πολύ αργότερα λόγω των αναγλύφων « ειδώλων » (έτσι δυστυ-
χώς χαρακτηρίζονταν στους αιώνες του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας τα
αγάλματα που απαγορεύθηκε πλέον να αγάλλουν και να τιμούν) που υπήρχαν
στις δύο πλευρές των πεσσών του άνω τμήματος της Στοάς.

Στις 25 Μαΐου 2014, σε λιγότερο δηλαδή από 90 μέρες, διακυβεύεται στην περιοχή μας, η βιωσιμότητα της κυβέρνησης της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν υπερβάλλω. Ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε για υποψήφιο περιφερειάρχη τον κ. Τατούλη. Στην περιοχή του στη Μεσσηνία, στην Πελοπόννησο ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του, κατέβασαν κατ' αυτούς την καλύτερη επιλογή. Ξέρετε τι θα γίνει στις 25 του Μάη αν η κόντρα Βουδούρη – Τατούλη, η μάχη μεταξύ της Αριστερής, της Ριζοσπαστικής και της Προοδευτικής παράταξης και της παράταξης της Δεξιάς, βγάλει νικητή, όχι τον εκλεκτό του Σαμαρά; Τότε συμβολικά η κυβέρνηση έχει τελειώσει. Αυτό λοιπόν είναι το στοίχημα των εκλογών του Μαΐου. Να σταλεί μήνυμα ότι η κυβέρνηση έχει τελειώσει με τις επιλογές πολιτικής που κάνει, ειδικά στις αυτοδιοικητικές επιλογές, όπως αυτή του κ. Τατούλη.
Η Αγωνιστική Συνεργασία, οι συνεργαζόμενες δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις και όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα δημιουργήσουν ένα κίνημα αυτοδιοίκησης, που θα σαρώσει την υποψηφιότητα Τατούλη και θα αναδείξει νέες δυνάμεις στο προσκήνιο της Πελοποννήσου. Θα δώσει μία άλλη περιφερειακή προσέγγιση. Ο «Καλλικράτης» δίνει κάποιες εξουσίες στον Περιφερειάρχη. Εξαντλούνται μόνο στο ΕΣΠΑ; Μόνο στα τεχνικά έργα; Μόνο σε ανούσιες συζητήσεις και γνωμοδοτήσεις προς τα Υπουργεία; Σήμερα στην εποχή της ανθρωπιστικής Κρίσης τι θα μπορούσε να κάνει ένας Περιφερειάρχης; Σίγουρα όχι αυτά που είδαμε τα προηγούμενα 3,5 χρόνια.
Ο Περιφερειάρχης δεν πρέπει να εξαντλεί τις ενέργειές του σε «παρακάλια» και διαβουλεύσεις με Υπουργούς, Βουλευτές και μεγάλους Ιδιώτες κεφαλαιούχους, να φέρουν δουλειές και μεγάλες μπίσνες. Ο Περιφερειάρχης είναι υπεύθυνος για τη γενική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση της περιφέρειάς του. Σε στενή συνεργασία με τους Δημάρχους προσπαθεί να λύσει προβλήματα και θέματα, πάντα προς την κατεύθυνση των αναγκών των πολιτών της περιφέρειας. Ο κ. Τατούλης είναι ο μόνος Περιφερειάρχης που προωθεί τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (Ε.Ο.Ζ.). Σ' αυτές τις περιοχές οι αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας θα προσομοιάζουν μ' αυτές χωρών του Τρίτου κόσμου.
Μνημονιακός Περιφερειάρχης δεν χωράει στην Πελοπόννησο. Νεοφιλελεύθερος Περιφερειάρχης επίσης δεν αντέχεται για τα επόμενα 5 χρόνια. Τα διλήμματα έχουν ήδη μπει και πρέπει να απαντηθούν. Αποκομιδή σκουπιδιών με τις διαδικασίες «Τατούλη» ή δημιουργία νέου συστήματος συλλογής, ανακύκλωσης, μεταφοράς και εκμετάλλευσης των απορριμμάτων προς όφελος των πολιτών; Άλλες είναι οι πολιτικές που θα βγάλουν την Ελλάδα από την Κρίση. Ο Περιφερειάρχης πρέπει να πιέζει σε αλλαγή πολιτικής για τη χώρας μας. Όχι να είναι υπέρμαχος ζωνών ευέλικτων μορφών απασχόλησης ή κοινωνικών πειραμάτων και «επενδύσεων» που γίνονται σε τριτοκοσμικές χώρες. Ο περιφερειάρχης πρέπει να εμπνέει, να είναι ηθικός και αποτελεσματικός.
Εκτός από τις Ε.Ο.Ζ. και τα σκουπίδια ένα άλλο μεγάλο στοίχημα ή δίλημμα είναι οι παρεμβάσεις του Περιφερειάρχη στα έργα υποδομών. Τα τελευταία χρόνια η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν έχει σχέδιο. Ενώ θα 'πρεπε τα χρήματα και οι ενέργειες του Περιφερειακού Συμβουλίου να πάνε σε δομές κοινωνικής Αλληλεγγύης, σε άμεσες αναπτυξιακές δράσεις (Κάμπος Κανδήλας, σύνδεση σιδηροδρόμου Πελοποννήσου με προαστιακό Αθηνών, σύνδεση κονδυλίων του ΕΣΠΑ με τις πραγματικές ανάγκες των παραγωγών στον πρωτογενή τομέα κλπ), τα χρήματα πήγαν σε εμπορικές εκθέσεις, σε διαφημίσεις και έργα οδοποιίας, που ακόμα περιμένουμε να δοθούν ολοκληρωμένα στον πολίτη. Για άλλη μία φορά οι πολίτες ένοιωσαν την απόσταση μεταξύ της Διοίκησης και των διοικούμενων, της εξουσίας και των πολιτών. Καμία ενέργεια για να ενισχυθεί η ταυτότητα των κατακερματισμένων πολιτών της Κρίσης. Ο Περιφερειάρχης της Κρίσης δεν ήταν δίπλα στους πολίτες του. Δεν βοήθησε. Και να είστε σίγουροι. Οι Περιφερειάρχες βοήθησαν πολιτικά και κοινωνικά τις κυβερνήσεις των μνημονίων. Έχουν ευθύνες της συνολικής διακυβέρνησης, από το 2010 έως σήμερα. Ειδικά οι υπέρ των μνημονιακών πολιτικών, όπως ο κ. Τατούλης.
Γι' αυτό ας τελειώνουμε με τις πολιτικές της Κρίσης και ας αρχίσουμε με τις πολιτικές της Αλληλεγγύης. Η συμμαχία της Κοινωνίας Πρώτα του Οδυσσέα Βουδούρη και της περιφερειακής παράταξης της Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου, θα κερδίσουν στις εκλογές και θα θέσουν τέρμα σε μία διακυβέρνηση που η Ιστορία θα την καταγράψει ως την πιο αντιλαϊκή και την πιο αναποτελεσματική. Ο κόσμος της Πελοποννήσου, δεν αντέχει άλλο. Οι θυσίες του πάνε χαμένες. Ούτε το Χρέος της Χώρας μειώνεται, ούτε η καθημερινότητα ή το κοινωνικό κράτος βελτιώνεται. Η πολιτική της Κυβέρνησης και των υποστηρικτών της τελειώνουν στις 25 Μάη.

Άκης Χουζούρης