τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Μετά ἀπό συνταρακτικά γεγονότα, ὅπως αὐτό στό Παρίσι πρίν μερικές μέρες, ἐκφράζονται εἰκασίες γιά τήν ἐκπλήρωση προφητειῶν πού ἔχουν κάνει κάποιοι γέροντες. Ἐνῶ ὅμως ὅλοι πιστεύουμε στήν ἔννοια τῆς προφητείας καί τῶν ἄλλων χαρισμάτων, μέ τά ὁποία ὁμολογουμένως εἶναι κεκοσμημένοι οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνθρωποι, φθάνουμε συχνά σέ σημεῖα ὑπερβολῆς. Αὐτή ἡ ὑπερβολή δέν κάνει καλό οὔτε σέ αὐτούς πού πιστεύουν οὔτε καί σέ αὐτούς πού δηλώνουν ἄθεοι. Στούς πρώτους γιατί καλλιεργεῖται ἕνα αἴσθημα τρομολαγνείας καί κινδυνολογίας ἐνῶ στούς δεύτερους γιατί βρίσκουν εὐκαιρία χλευασμοῦ τῆς Πίστης - ὄχι τῶν προσώπων- καί ἀφορμές γιά νά παραμένουν στήν ἀθεΐα τους.

*Της Εύης Τατούλη
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζει», έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Μια φράση που σήμερα ταιριάζει απόλυτα με αυτό που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας και που αποτυπώνει την πολιτική ισορροπία του τρόμου που έχει διαμορφωθεί από την εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Μια φράση που αναδεικνύει την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναδείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο και παράλληλα περιγράφει τα αποτελέσματα του εθισμού από την συνύπαρξη της κοινωνίας με τον λαϊκισμό. Μια φράση που σήμερα αποτυπώνεται από την εικόνα της απεργίας στην οποία διαδηλώνουν οι «οπαδοί» του ΣΥΡΙΖΑ κατά της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Εικόνα Βόρειας Κορέας με συγκινησιακές εξάρσεις και τεχνητή αντιπαλότητα.

Τρίπολη 11 Νοεμβρίου 2015
Νίκος Δελφάκης
Σαν σήμερα το 1990 έφυγε ο Γιάννης Ρίτσος. ΄Εβρεχε καταρρακτωδώς τη μέρα της κηδείας του στη Μονοβάσια. Πολλά έχουν γραφτεί για τον ίδιο και το έργο του. Κάποιοι απομόνωσαν ένα τμήμα του για να τον εμφανίζουν ως τον "ποιητή της εργατικής τάξης", έτσι έκριναν ότι τους βόλευε, δεν κατανοούσαν τον περιορισμό που έθεταν, ακόμα και σε βάρος τους. Και άλλοι έμειναν σ΄ αυτή την εικόνα και χωρίς να γνωρίζουν το σύνολο του έργου του, πίστεψαν ότι ήταν μόνο αυτό ή κυρίως αυτό. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Οικουμενικός, πανανθρώπινος, ανατρεπτικός, ονειροπόλος και ρεαλιστής, μαζί, αγωνιούσε για την ευτυχία του ανθρώπου, ονειρευόταν μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, στην οποία το άτομο θα ανέπτυσσε όλες τις ικανότητές του και δεξιότητές του και τα καλύτερα των συναισθημάτων του και των προσδοκιών του.

Ο Μάνος Βουλαρινός τονίζει πως δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα και πως είναι μία χώρα που δεν μπορεί παρά να καταστραφεί...

Ηκαταστροφή της Ελλάδας είναι κάτι που προφανώς δεν επιθυμώ. Κυρίως επειδή είμαι κάτοικός της και φοβούμαι πως θα με πάρει μαζί στον τάφο της που επιμελώς σκάβει εδώ και πολλές δεκαετίες. Γι’ αυτό και καμιά φορά που έχω πιει λίγο παραπάνω ξεστομίζω μπούρδες όπως «να δείτε που η Ελλάδα θα επιβιώσει και αυτή τη φορά» ή ακόμα μεγαλύτερες όπως «δεν μπορεί να πάμε πιο κάτω». Μετά ξενερώνω, συνειδητοποιώ πως δεν είμαι ούτε 5χρονο ούτε αριστερός να μπερδεύω την επιθυμία με την πραγματικότητα και συνεχίζω να ζω με το αναπόφευκτο: Η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να καταστραφεί.

Επειδή αντιλαμβάνομαι πως ανάμεσά σας υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, είναι αισιόδοξοι, επιτρέψτε μου να σας πως τις 10 πρώτες αποδείξεις που μου έρχονται στο μυαλό και που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το επερχόμενο τέλος. Μη φοβάστε και δεν θα μελαγχολήσετε. Ευτυχώς, το συγκεκριμένο τέλος εκτός από βέβαιο είναι και πολύ κωμικό:

¨Ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση εργοδοτών σε ζητήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης¨
Ο όρος Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ), σύμφωνα με τον ορισμό που αναφέρεται στην Πράσινη Βίβλο (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2001), είναι ουσιαστικά μια έννοια σύμφωνα με την οποία οι εταιρίες αποφασίζουν οικειοθελώς να συμβάλλουν για μια καλύτερη κοινωνία και ένα καθαρότερο περιβάλλον. Η έννοια αυτή κατευθύνεται κυρίως από μεγάλες εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να θέσουν υψηλότερα πρότυπα για την κοινωνική ανάπτυξη, την περιβαλλοντική προστασία και το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και αποδέχονται μία ανοικτή διακυβέρνηση που συμβιβάζει τα συμφέροντα των διαφόρων μερών σε μία συνολική προσέγγιση ποιότητας και βιωσιμότητας.
Σε μία περίοδο όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να αναγνωρίσει τις κοινές αρχές της, όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες αναγνωρίζουν την κοινωνική τους ευθύνη με τρόπο όλο και πιο σαφή, θεωρώντας την ως μέρος της ταυτότητάς τους. Οι επιχειρήσεις αποτελούν οντότητες οι οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται, επηρεάζοντας και επηρεαζόμενες από τα δεδομένα της εποχής και του χώρου δράσης τους. Έτσι οφείλουν να αναγνωρίσουν την ευθύνη που τους αναλογεί απέναντι στην κοινωνία και το περιβάλλον. Οφείλουν να σέβονται τις αρχές και τις αξίες που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμό μας (την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την παροχή ίσων ευκαιριών, τον σεβασμό στο περιβάλλον), παράγοντες που μπορούν να επηρεαστούν από μία επιχείρηση και με τη σειρά τους επηρεάσουν την επιτυχία της. Οι κοινωνικά υπεύθυνες εταιρείες πρέπει να δεσμευτούν σε ότι αφορά τη διαφάνεια, την ποιότητα των υπηρεσιών τους, τη δυνατότητά τους να δημιουργούν την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, που αποτελούν και τις βασικές αρχές της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ).
Σημαντικές είναι οι συνέπειες σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς φορείς καθώς και στις δημόσιες αρχές, που πρέπει να τις λάβουν υπόψη κατά τον καθορισμό των ενεργειών τους. Τα τελευταία χρόνια, οι νέες συνθήκες που δημιούργησε η διεθνοποιημένη οικονομία, αναδεικνύουν έντονα την ανάγκη συμμετοχής των επιχειρήσεων στην κοινωνική ανάπτυξη και απαιτούν τη συμβολή των εταιρειών στην πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών. Αν και τα οικονομικά οφέλη από την ΕΚΕ είναι κάτι ασαφές, όλο και περισσότερες έρευνες καταδεικνύουν ότι η υπεύθυνη συμπεριφορά έναντι της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, μπορεί να καταστήσει μια επιχείρηση πιο ανταγωνιστική, πιο ανθεκτική σε περιόδους κρίσης, καθώς και πιο θελκτική για τους καταναλωτές και τους ικανούς υπαλλήλους.
Ορισμένα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη αναγνωρίσει τη σημασία της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και έχουν λάβει δραστήρια μέτρα για την προώθησή της. Στο πλαίσιο της πράξης «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ» του Άξονα Προτεραιότητας 7: «Τοπικά Σχέδια για την Απασχόληση,