shmaies 1Γράφει ο Δημήτρης Γιαννακούρας....

«Είχα δύο αγάλματα περίφημα μία γυναίκα και ένα βασιλόπουλο, ατόφια φαίνονταν οι φλέβες τους, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα είχαν πάρει κάτι στρατιώτες και στο Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων. Χίλια τάλαρα γύρευαν. Πήρα τους στρατιώτες τους μίλησα. Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι‘αυτά πολεμήσαμε». Ο «αμόρφωτος» Μακρυγιάννης στο απόσπασμα αυτό διδάσκει στον Έλληνα τη φιλοπατρία, την αντικειμενική δικαιοσύνη, την ιστορία, τους στόχους και τα ιδανικά. «Γι αυτά πολεμήσαμε» μας λέει. Οι προτροπές του όμως, δεν βρήκαν ανταπόκριση στις επόμενες γενιές. Στη γενιά του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης ,στη γενιά της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού, και των συντρόφων..

Η γενιά λοιπόν αυτή των πολιτικών της σύγχρονης Ελλάδος, πραγματικά πολέμησε. Πολέμησε για τον πλούτο, για το βόλεμα, για την προσωπική ευημερία και επιτυχία. Πολέμησε για το ρουσφέτι και τις πελατειακές σχέσεις και όχι για αυτά που αγωνίστηκαν γενιές και γενιές. Οι σύγχρονοι πολιτικοί λειτούργησαν ως σύγχρονοι «Εφιάλτες», που «πρόδωσαν» την ίδια τους την πατρίδα και τον ίδιο τον Έλληνα που τους εμπιστεύτηκε με τη ψήφο τους, ξεπουλώντας κυριολεκτικά την εθνική μας περιουσία και δεσμεύοντας το μέλλον και τα οράματα των νέων παιδιών. Αδιαφόρησαν για τα πρότυπα, για τα ιδανικά, για τους θεσμούς, τη γλώσσα και την ιστορία μας...Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, είναι αυτοί που καπηλεύτηκαν τη δημοκρατία και συνεχίζουν να ασελγούν στο όνομά της. Και το πιο φοβερό!!! Όλοι αυτοί που έσπρωξαν τη χώρα στη χρεοκοπία, έχουν σήμερα το θράσος να παρουσιάζονται ως σωτήρες της Ελλάδος που θέλουν να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Φτάνει πια η κοροιδία!!!. Ο φτωχός πλέον, φοβισμένος Έλληνας και ταπεινωμένος ραγιάς, με τις προσδοκίες και τα οράματα είναι δεμένος στο χαλκά του. Σαν τη γριά αρκούδα που βλέπαμε παλιά στις συνοικίες και στα χωριά η οποία ήταν δεμένη από τη μύτη και χόρευε κάτω από τις εντολές του αρκουδιάρη (Τρόικα, κυβέρνηση, Δ.Ν.Τ.), περιμένοντας στο τέλος της παράστασης να πει ευχαριστώ για το μουχλιασμένο κομμάτι ψωμί που της πετούσαν, αφού η συνήθεια της δουλείας αποδεικνύεται ισχυρότερη από την επιθυμία της ελευθερίσς. ’Ετσι ο Έλληνας θα φτάσει στο σημείο να λέει ευχαριστώ για τα λίγα χρήματα που θα παίρνει, να λέει ευχαριστώ για τη ζωή και τον αέρα που αναπνέει,να λέει ευχαριστώ που θα αισθάνεται ξένος στην ίδια του την πατρίδα και φιλοξενούμενος στον τόπο του. !!! Ένας «πατριώτης» ρε παιδιά

Αφήστε τα σχόλια σας

Δημοσίευσε ένα σχόλιο σαν επισκέπτης

0
  • Δεν βρέθηκαν σχόλια
Κατηγορία: