Γράφει ο Γεώργιος Πραχαλιάς...

Ο Μαυρίκος, η «Ακρόπολη» και το Σαμποτάζ του Έβρου. Η επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα και η Δημοκρατία (ξανά) στο απόσπασμα.
Σήμερα είναι 11 Ιουνίου 2016. Δύο ημέρες πριν, την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016 βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο ατύχημα στην Αττική Οδό ο Παναγιώτης Μαυρίκος, εκδότης της εφημερίδας «Ακρόπολη», ο οποίος ήταν ένας εκ των βασικών κατηγορουμένων σε υπόθεση εκβιασμών. Από μόνο του το γεγονός παραπέμπει σε θεωρίες συνομωσίας με βάση τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Θα ακουστούν και θα γραφτούν πολλά από πολλούς το επόμενο διάστημα. Ως λάτρης της ιστορίας, θέλω να δώσω μια άλλη διάσταση, αναδεικνύοντας τον κίνδυνο από την εμπλοκή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε σκοτεινούς μηχανισμούς. Και στο ιστορικό παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω, πρωταγωνιστές ήταν και πάλι οι εκδότες της τότε «Ακρόπολις».

Στις 9 Ιουνίου 1965, ίδια ημέρα δηλαδή σαν αυτή που σκοτώθηκε ο Παναγιώτης Μαυρίκος, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος από το στρατοδικείο σε βάρος του τότε Αντισυνταγματάρχη Γεώργιου Παπαδόπουλου και διοικητή πλέον Μονάδας Πυροβολικού στον Έβρο, με την κατηγορία της «επί παραβάσει καθήκοντος, εκδόσει αθεμίτων διαταγών και ηθική αυτουργία σε πράξεις αποβλέπουσας την νόθευση του εκλογικού φρονήματος του λαού». Η δίωξή του αφορούσε στις παρακρατικές ενέργειες του Γεώργιου Παπαδόπουλου από το 1955 έως το 1959, που ως αξιωματικός της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) εκπόνησε το σχέδιο «Περικλής», για παρέμβαση του στρατού και της αστυνομίας με στόχο την μείωση των ποσοστών του κόμματος της ΕΔΑ.
Το πρωί της 11ης Ιουνίου 1965, σαν σήμερα δηλαδή, δύο μόλις ημέρες μετά την ποινική δίωξη σε βάρος του, ο Αντισυνταγματάρχης Παπαδόπουλος απάντησε με το περίφημο «Σαμποτάζ του Έβρου», υποβάλλοντας ιεραρχικά πόρισμα «προανάκρισης» που διεξήγαγε ο ίδιος, με το οποίο «αποκάλυπτε» δολιοφθορές (σαμποτάζ) που διενήργησαν οπλίτες αριστερών πεποιθήσεων σε οχήματα της στρατιωτικής μονάδας που διοικούσε, καθώς και σχέδιο δολοφονίας σε βάρος του.
Ενώ οι εφημερίδες του δημοκρατικού χώρου ανέδειξαν το θέμα την επόμενη ημέρα, οι εφημερίδες της δεξιάς είχαν πρωτοσέλιδο την είδηση το πρωί της ίδιας ημέρας (11 Ιουνίου 1965), δηλαδή είχαν σχετική πληροφόρηση από την προηγούμενη ημέρα, όταν δεν είχε υποβληθεί ακόμα επίσημα το πόρισμα της «προανάκρισης» του Παπαδόπουλου! Και ενώ ακόμα και οι εφημερίδες της δεξιάς είχαν μια σχετικά προσεκτική στάση για το θέμα, μόνο μια εφημερίδα είχε πηχυαίο τίτλο στο πρωτο-σέλιδο «ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΕΣΗΜΕΙΩΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ» με υπέρτιτλο «Η Ακρόπολις αποκαλύ-πτει το έγκλημα».
Σωστά μαντέψατε. Η «Ακρόπολη» ήταν. Η ίδια εφημερίδα όργανο σκοτεινών μηχανισμών τότε, η ίδια εφημερίδα όργανο σκοτεινών μηχανισμών και σήμερα.
Θα πει κάποιος σύμπτωση. Ίσως. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο η «Ακρόπο-λη». Το πρόβλημα είναι δυστυχώς συστημικό στο χώρο των ΜΜΕ, αρκετά από τα οποία προβαίνουν σε απροκάλυπτο πολιτικό εκβιασμό. Γιατί εκβιασμός είναι αυτό που έκανε ο αποθανών Μαυρίκος με την «Ακρόπολη», αλλά εκβιασμός είναι και αυτό που έκανε ο Ψυχάρης όταν το Φεβρουάριο του 2016 δημοσίευσε στο «Βήμα» το διαβόητο άρθρο «Ο ηγέτης, ο εκδότης και...η γάτα των Ιμαλαίων», εκβιάζοντας ουσιαστικά τον εν ενεργεία πρωθυπουργό. Αλήθεια, η σύλληψη και η άσκηση ποινικής δίωξης στο Μαυρίκο για εκβίαση μέσω της «Ακρόπολης», το Φε-βρουάριο του 2016 δεν έγινε και αυτή; Άλλη μια σύμπτωση. Αλλά και η τροπολογία της Κυβέρνησης που περιορίζει τις τηλεοπτικές άδειες σε τέσσερις, το Φεβρουάριο του 2016 δεν κατατέθηκε και αυτή; Άλλη μια σύμπτωση.... Πολλές συμπτώσεις όμως μαζί, παύουν να είναι σύμπτωση!!!
Όπως σύμπτωση δεν είναι και η πρόβλεψη στην Ελληνο – γαλλική Διακήρυξη που υπέγραψαν στις 23 Οκτωβρίου 2015 στην Αθήνα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Francois Hollande, σύμφωνα με την οποία «Οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν ότι η χρηματοδότηση κοινών επενδυτικών σχεδίων ελληνικών και γαλλικών επιχειρήσεων είναι κεφαλαιώ-δους σημασίας και συμφωνούν να ενεργοποιηθεί ο δεύτερος πυλώνας του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου, Institute for Growth (IfG), που αφορά τη συμμετοχική χρηματοδότηση (equity financing) ΜΜΕ επιχειρήσεων με την κοινητοποίηση ιδιωτικών και δημόσιων πόρων από την Ελλάδα, τη Γαλλία και άλλες χώρες». Υπέγραψαν δηλαδή την εμπλοκή ελληνικού και ευρωπαϊκού δημοσίου χρήματος στη χρηματοδότηση επιχειρήσεων ΜΜΕ! Και τρεις μήνες μετά την υπογραφή της Ελληνο – γαλλικής διακήρυξης, συνελήφθη ο Μαυρίκος, η Κυβέρνηση κατέθεσε την τροπολογία για τον περιορισμό των τηλεοπτικών αδειών και ο Ψυχάρης έβγαλε βόλτα το...γάτο των Ιμαλαίων!
Σύμφωνα με το άρθρο 75 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κάθε Διεθνής Συμφωνία που υπογράφεται από φορείς του Ελληνικού Δημοσίου και συνεπάγεται οικονομική δαπάνη για το Ελληνικό Κράτος, πρέπει να κυρώνεται με νόμο από τη Βουλή των Ελλήνων, συνοδευόμενη από σχετική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το ύψος της δαπάνης. Άραγε, η Ελληνο – γαλλική Διακήρυξη κυρώθηκε με νόμο από τη Βουλή; Αν ναι, πότε και ποιοι ψήφισαν; Αν όχι, γιατί δεν κυρώθηκε ακόμα από τη Βουλή; Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο Μαυρίκος σκοτώθηκε έξι ημέρες μετά την επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα του Πρωθυπουργού της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς. Μάλλον σύμπτωση και αυτό....
Μπορεί όλα τα παραπάνω να είναι απλώς συμπτώσεις. Αν όμως δεν είναι, τότε θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Γιατί το 1965 τα ΜΜΕ της εποχής και η «Ακρόπολη» έπαιξαν το παιχνίδι σκοτεινών μηχανισμών στο «σαμποτάζ του Έβρου», που άνοιξε το δρόμο για το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου δύο χρόνια μετά, το 1967. Και σήμερα, η «Ακρόπολη» και τα ΜΜΕ είναι και πάλι στο επίκεντρο αντίστοιχων παιχνιδιών σκοτεινών μηχανισμών.
Η γνωστή φράση λέει ότι «η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί μόνο ως φάρσα». Ίσως. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, όπως αυτής της «Ακρόπολης» και του «Σαμποτάζ του Έβρου», ακόμα και αν είναι φάρσα, η Δημοκρατία θα οδηγηθεί ξανά στο απόσπασμα...
Φωτογραφία του Γεώργιος Πραχαλιάς.