Γράφει ο ΛΕΩΝIΙΔΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ

Η σημερινή εποχή μας, χαρακτηρίζεται από τον όρο διαπλοκή ή διαπλεκόμενος, που στα απλά ελληνικά σημαίνει συμμετοχή σε ύποπτη πράξη που ωφελεί όποιον την κάνει και συμμετέχει σε όφελος παράνομο και καταχρηστικό.
Σε τέτοιες παράνομες πράξεις συμμετέχουν συνήθως αξιωματούχοι και υψηλά ιστάμενοι υπάλληλοι του κράτους, που χρησιμοποιούν την θέση τους και τις γνωριμίες τους, για να ωφελούνται από παράνομα κέρδη, για παράδειγμα όπως υπουργοί , βουλευτές, δήμαρχοι, στρατιωτικοί, χωρίς βέβαια να εξαιρούνται και απλοί πολίτες από κάθε είδους διαπλοκή, δοθείσης ευκαιρίας, αφού ακόμα και μερικοί υψηλόβαθμοι κληρικοί , το κάνουν – αφήστε που δεν το πιστεύω – αλλά και αν το κάνουν, ο θεός τούς το . επιτρέπει.!!

Βέβαια αυτό δεν είναι και κανόνας, και δεν σημαίνει ότι όποιος έχει το μέλι στα χέρια του είναι καλά και σώνει διαπλεκόμενος. Υπάρχουν και μάλιστα πολλοί, με ηθικό ανάστημα που, ενώ μπορούσαν, δεν κάνουν κάτι τέτοιο.
Τρανό παράδειγμα είναι ο θρυλικός Γέρος του Μοριά, ο Θεόδ. Κολοκοτρώνης, ο οποίος πάμπολους τρόπους έχει αποδείξει την ακεραιότητά του.
Παραθέτω παρακάτω ένα σπάνιο κείμενο, από την βιογραφία του, για να γνωρίσουμε, να θαυμάσουμε αυτόν τον ήρωα, τον ελευθερωτή του γένους των Ελλήνων.
Ευρισκόμενος λοιπόν, και πολεμώντας στην πολιορκία του κάστρου στην Κόρινθο, τον ακροκόρινθο, και σε μια επιστολή του προς τον αγαπητό του και πολύ έμπιστό του, τον Στεμνιτσιώτη Κων. Αλεξανδρόπουλο, που επι της ευκαιρίας πρέπει να πούμε ότι και αυτός υπήρξε γενναίος και λαμπρός αγωνιστής του 1821, του γράφει τα ακόλουθα:
« περιπόθητε κυρ Κων. Αλεξανδρόπουλε»
έλαβα το αδελφικό σου γράμμα , αλλά εις την γραφή σου δεν μοι σημείης τίποτε για να εννοήσουν τι κάμνεις αυτού και που πηγαίνεις μετά των βουλευτών και βουληφόρων, με όλον όπου είμαι τόσες ημέρες εδώ, διο φανέρωσον μοι, και εξηγήσου λεπτομερώς, εις ησυχίαν και κυβερνησήν μου. Επί τούτοις, να προσπαθήσεις να μοι ευρείν μερικό πανί και να το δώσεις στο σπίτι του Γιάννου, να μου κάνει ΕΝ ΕΣΩΒΡΑΚΟΝ, το οποίον να γίνει ολίγον μακρύ, μάλιστα τα καλαμοπόδαρα να γίνουν έως κάτω, και με κάθε τρόπο να μου το εξαποστείλεις, ότι δεν έχω διόλου και το προσμένω εφέκτως . Από δε το χαρτί, όπου ήλθε από την Δημητσάνα, να βαστήξειν εν ρέσμιον (μια δεσμίδα), ότι το θέλω για γράψιμο, το οποτου φυλάττεις αυτού, εις εν μέρος, στείλε μου και δύο καδέρινα.
Νέον τι δε έχομεν. Τους άρρωστους στρατιώτες να επισκέπτεται κάθε ημέρα, με τον ιατρό όπου έχουμε αφημένον αυτού, και να μοι γράφειν περί πάντων, στέλνοντας μοι με το πρώτον, το εσώβρακον. Και εν τοσούτο ασπαζόμενος αδελφικώς .
Την 13 Δεκεμβρίου 1821 εκ Κορίνθου, ο αδερφός Θεόδ. Κολοκοτρώνης.
Όποιο μεγαλείο έχει να επιδείξει τούτο το λιτό γράμμα του Γέρου του Μοριά. Πρώτον, ανησυχεί και θέλει να μάθει νέα από τον τόπο του, οι πολεμικές ανάγκες τον κρατούνε στην Κόρινθο. Από γραφική ύλη ζητάει, σχεδόν απαιτεί, αυτός ο μέγας πολέμαρχος μια δεσμίδα χαρτί. Αλλά έχει και την έννοια και δίνει εντολή για τους αρρώστους. Τι να γίνονται οι άρρωστοι και οι τραυματίες του αγώνα; Έχουν τον ιατρό τους; Έχουν την φροντίδα του; Αλλά το κορυφαίο σε αυτή την επιστολή του είναι το εσώβρακον το μακρύ. Αυτές είναι οι ανάγκες του. Τα χαρτί και το εσώβρακον. Τίποτα άλλο. Αυτός που θα μπορούσε να απαιτεί και να έχει τα πάντα πλουσιοπάροχα. Που θα μπορούσε να είναι ακόμα και σπάταλος. Και χωρίς να χρειάζεται την έγκριση κανενός. Αλλά δεν το κάνει. Αφήνει το μεγαλείο της προσωπικότητάς του να λάμψει και να αστράψει, ελπίζοντας ότι θα στραβώσει ακόμα και τους σημερινούς διαπλεκόμενους διαχειριστές της δημόσιας περιουσίας. Αλλά εις μάτην, διότι όλοι ξέρουμε ότι πολλοί εκ τω σημερινών αξιωματούχων, έχουν λερωμένη την φωλιά τους. Αθάνατε Γέρο. Πόσα μπράβο και πόσα ζήτω σου χρωστάμε! Αθάνατε Γέρο, πόσα στεφάνια και βραβεία σου πρέπουνε!

ΛΕΩΝ. Η. ΑΝΔΡΙΑΝOΣ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ