Γράφει ο Γεώργιος Πραχαλιάς

Από σήμερα, με τον Τραμπ πρόεδρο στις ΗΠΑ, δυστυχώς ο κόσμος είναι πια διαφορετικός. Είναι τόσο μεγάλη η απαισιοδοξία μου για το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας, που μου απαγορεύει να γράψω μακροσκελή ανάλυση. Απαισιοδοξία που μεγαλώνει καθώς βλέπω αρκετούς, έστω και καμουφλαρισμένα, να τοποθετούνται θετικά έναντι της νίκης του Τραμπ και της ήττας της Κλίντον. Θα εστιάσω λοιπόν μόνο σε ένα επιχείρημα: το πρόβλημα δεν είναι ότι νίκησε ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών έναντι της υποψήφιας των Δημοκρατικών. Το πρόβλημα είναι ότι ο Τραμπ είναι τόσο φαύλος που ακόμα και επιφανή στελέχη των ίδιων των Ρεπουμπλικανών στις ΗΠΑ τον αποκάλεσαν προεκλογικά ντροπή για το κόμμα τους και το έθνος των ΗΠΑ! Μέχρι και ο γελοιωδέστερος μέχρι τώρα των Ρεπουμπλικανών Προέδρων, ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, είπε δημόσια ότι δεν τον ψήφισε!

Η απόδειξη για τα παραπάνω είναι ότι για την εκλογή του Τραμπ πανηγύρισε το διεθνές απάνθισμα των ακροδεξιών φασιστοειδών: Πούτιν, Ερντογάν, Λε Πεν, Φάρατζ και όλο το κακό συναπάντημα. Στη χώρα μας, οι πανηγυρισμοί Μιχαλολιάκου και Νικολόπουλου τα λένε όλα...
Ο Τραμπ όμως, είναι η προσωποποίηση της φαυλότητας που εξέθρεψε το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Μέχρι τώρα όλοι οι υποψήφιοι Ρεπουμπλικανοί πρόεδροι της τελευταίας εικοσαετίας προσεταιρίζονταν τους ακροδεξιούς του Tea Party, του πιο φαύλου και ακραίου τμήματος των δεξιών στις ΗΠΑ. Ένα ακροδεξιό τμήμα που φτάνει μέχρι την Κου-Κλουξ-Κλαν. Ακόμα και ο εξαίρετος υποψήφιος πρόεδρος Μιτ Ρόμνει στις προηγούμενες εκλογές του 2012 έβαλε υποψήφια αντιπρόεδρό του την ακροδεξιά Σάρα Πέιλιν. Και ευτυχώς έχασαν γιατί βρήκαν απέναντί τους το χαρισματικό Ομπάμα. Ήταν όμως θέμα χρόνου το Tea Party να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ. Και αυτό μόνο με έναν απόλυτα φαύλο και απόλυτα ακροδεξιό υποψήφιο μπορούσε να γίνει, όπως με τον Τραμπ. Και γιαυτό κέρδισαν. Γιατί και χαρισματικοί αντίπαλοι σαν τον Ομπάμα που θα μπορούσαν να τους κερδίσουν, δεν βγαίνουν κάθε μέρα....
Το ίδιο έγινε και με το Brexit στην Αγγλία. Οι συντηρητικοί Τόρηδες με το γελοίο πρωθυπουργό Κάμερον εξέθρεψαν την ιδέα του Brexit. Και το εκμεταλλεύτηκαν φαύλα ακροδεξιά σκύβαλα όπως ο Φάρατζ και ο Μπόρις Τζόνσον...
Το ίδιο συνέβη και στη Γαλλία, με τον εθνικισμό που ενέσπειρε ο θλιβερός και φαύλος Σαρκοζί και τώρα ετοιμάζονται να θερίσουν θύελλες με την επερχόμενη νίκη της ακροδεξιάς Λε Πεν...
Το ίδιο συνέβη και στη χώρα μας, με μια πολιτική φαυλότητα που οδήγησε στη δαιμονοποίηση του διεθνούς προσανατολισμού της χώρας, στην άκρατη συνομωσιολογία, στη θρησκοληπτική και Ρωσολάγνα Πουτινο – λατρεία, στη χάραξη εξωτερικής πολιτικής με βάση τις ....προφητείες του γέροντος Παισίου. Μια πολιτική φαυλότητα που οδήγησε τελικά Μπαλτάκους να συνεργάζονται με Κασσιδιάρηδες, σε Μιχαλολιάκους και Νικολόπουλους να πανηγυρίζουν για την επικράτηση του Τραμπ.
Η ανθρωπότητα χρειάστηκε σαράντα χρόνια για να ξεπεράσει τις συνέπειες που επέφερε η επικράτηση του ακροδεξιού Μακαρθισμού στις ΗΠΑ έναντι των μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών. Στη χώρα μας, πήρε πενήντα χρόνια για να ξεπεράσουμε τις συνέπειες της επικράτησης του ακροδεξιού μετεμφυλιακού παρακράτους, διαδόχου του μεταξικού προπολεμικού παρακράτους, έναντι των μετριοπαθών συντηρητικών της εποχής όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Πρωτού λοιπόν οδηγηθούμε σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο διεθνώς και σε έναν ακόμα πολιτικό εμφύλιο στη χώρα μας, ας αναμετρηθεί επιτέλους η μετριοπαθής συντηρητική δεξιά με την ακροδεξιά φαυλότητα. Τόσο διεθνώς, όσο και στο εσωτερικό της χώρας. Γιατί όσοι θεωρούν ότι είναι αδύνατο στην Ελλάδα να εκλεγεί πρωθυπουργός κάποιος τόσο φαύλος όσο ο Τραμπ στην Αμερική, ας αναλογιστούν σε τι διαφέρει η Χρυσή Αυγή από την Κου-Κλουξ-Κλαν. Θα καταλάβουν ότι η μόνη διαφορά είναι στις λευκές κουκούλες.....