Στην Ελλάδα η λογική ανατρέπεται! Βγαίνουμε από τα στερεότυπα! Πρωτοτυπούμε!

Συνήθως, η κοινή λογική λέει, πως όταν αγωνιζόμαστε για κοινούς στόχους, αγωνιζόμαστε ενωμένοι! Εξαιρείται η Ελλάδα όμως από αυτόν τον αγώνα! Στην Ελλάδα αγωνιζόμαστε για τον ίδιο σκοπό αλλά σε διαφορετικές…. πλατείες!!!!

Βροντερό παράδειγμα οι δύο απεργιακές διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα για ακόμα μια φορά στην πόλη της Τρίπολης. ΔΥΟ λοιπόν απεργιακές διαδηλώσεις για ΕΝΑΝ κοινό σκοπό!

Έκπληκτοι έμειναν για ακόμα μια φορά οι πολίτες που περνούσαν από την πλατεία Αγίου Βασιλείου και την πλατεία Πετρινού, όπου πραγματοποιούνταν δυο ξεχωριστές διαδηλώσεις. Μην μπερδεύεστε! Δυο οι διαδηλώσεις, ένας και κοινός ο σκοπός!

Πολλοί αναρωτήθηκαν: ‘’Ακόμα και την ύστατη αυτή στιγμή, ακόμα και τώρα που όλοι υποφέρουν και η κατάσταση χειροτερεύει καθημερινά, ακόμα και τώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν τα συμφέροντα και οι διαφορές και να παλέψουμε ενωμένοι;’’ Η απάντηση δόθηκε σήμερα εκ νέου σε αυτό το ερώτημα σε όλους όσους πέρασαν από το κέντρο της Τρίπολης. Η απάντηση λοιπόν για όσους δεν βρέθηκαν στο κέντρο της πόλης και αναρωτιούνται ακόμα σχετικά με το  αν μπορούμε επιτέλους να αγωνιστούμε ενωμένοι ενάντια στα όσα ''κανονίζουν για εμάς, χωρίς εμάς'' απεικονίζεται με τον καλύτερο τρόπο στην εικόνα που ακολουθεί.

Κύριε διευθυντά

Στην Ελληνική κρίση, ο χρόνος λειτούργησε όπως η γάγγραινα. Ενώ μπορούσε να σώσεις το πόδι αφαιρώντας ένα δάχτυλο, τώρα φτάσαμε σε ολικό ακρωτηριασμό. Τι θα μπορούσε να γίνει; Οι 150.000 που διορίστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια χωρίς ΑΣΕΠ να μπουν σε διαθεσιμότητα με ένα επίδομα ανεργίας και σε λίστα προτεραιότητας για μελλοντικές προσλήψεις.

Κλιμακωτός εσωτερικός δανεισμός από τις καταθέσεις για να καλυφθεί το τρέχον έλλειμμα κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο από τη σπάθη του δήμιου (το ποσό που θα έπαιρναν τότε μπροστά σε αυτό που πληρώσαμε και πληρώνουμε ποικιλοτρόπως σήμερα μοιάζει παρωνυχίδα). Επιστροφή όλων των μισθών και των κρατικών προμηθειών σε τιμές έναρξης του ευρώ, προσθέτοντας μόνο τον ετήσιο πληθωρισμό. Υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο διάστημα στη Γερμανία αυξήθηκαν μόνο κατά 12%, ενώ εδώ αντίστοιχα κατά 70%. Μόνο οι δαπάνες στον χώρο της Υγείας από τα 3,8 δις αναρριχήθηκαν στα 8,5 δις χωρίς να προσθέσουμε τίποτα. Και το ίδιο συνέβη σε όλους τους χώρους του Δημοσίου, σε μικρότερη κλίμακα.

Να ελεγχθούν και να φορολογηθούν όλες οι λίστες Λαγκάρντ, αλλά και οι καταθέσεις στο εξωτερικό της τελευταίας 25ετίας, γιατί εκεί είναι τα πολλά λεφτά (μόνο στο μεγάλο κόλπο του χρηματιστηρίου ξεπλύθηκαν 100 δις περίπου). Να ελεγχθούν 18.000 offshore εταιρείες ελληνικών συμφερόντων για να διαπιστωθεί πόσες απ’ αυτές είναι νόμιμες μεν, αλλά εκ του πονηρού.

Να κλείσουν ή να πουληθούν όλες οι παθητικές εταιρείες και οι παρασιτικοί οργανισμοί του Δημοσίυ. Να γίνει ενοποίηση των ταμείων σε ένα. Μια ανθρώπινη σύνταξη για όλους. Αναδιοργάνωση του Δημοσίου – μηχανογράφηση και περιορισμός. Μέσα από το περιουσιολόγιο να ελεγχθούν και να φορολογηθούν τα διαφυγόντα εισοδήματα. Να περιοριστεί η μεγάλη φοροδιαφυγή – και λέω να περιοριστεί, αφού φοροδιαφυγή μικρότερης κλίμακας παρατηρείται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εδώ σε εμάς μετά τέσσερα χρόνια το λαθρεμπόριο πετρελαίου εν πλω, που αντιστοιχεί στο 60%, παραμένει ακο΄μη στο απυρόβλητο. Να ζητήσουμε συμψηφισμό του κατοχικού δανείου με τη Γερμανία. Και τέλος, για να μην επανέλθουμε στα ίδια πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί της δημοκρατίας, που δυστυχώς μέχρι τώρα καταστρατηγούνται από μια νομενκλατούρα και μειονότητες. Εάν η αχαλίνωτη Αθήνα είχε δίπλα της τη Σπάρτη να την χαλιναγωγεί στον άσωτο κατήφορο, ίσως σήμερα να μην είχαμε απολέσει βασικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μια αδυναμία που είχαν εντοπίσει από τότε ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Ξενοφών. Περίοδοι-σταθμοί στην ιστορία του κράτους, όπως του Ιωάννη Καποδίστρια με την ίδρυση του κράτους, του Ελευθερίου Βενιζέλου με τον διπλασιασμό των συνόρων και το κοινωνικό κράτος του Μεταξά, υπήρξαν γιατί μαζί με την Αθήνα συνέπλεε και η Σπάρτη.

«Πάνω από τη μητέρα και τον πατέρα προέχει η πατρίδα και ο σεβασμός στους θεσμούς της» (Σωκράτης στον Κρίτωνα). Κι εμείς σήμερα εκφραζόμαστε χάρις στην ελευθερία που μας προσφέρει το πολίτευμα της δημοκρατίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΑΕΙΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η 28^η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα. Η 27^η Οκτωβρίου και η 29^η Οκτωβρίου δεν «λένε» και πάρα πολλά πράγματα. Η 26^η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και πάει δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο μου είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.

Η 28^η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι.

Εμείς τα παιδιά είμαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουμε την 28^η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28^η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουμε μόνο την 25^η Μαρτίου. Την 28^η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28^η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28^η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.

Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στη μαμά μου μου έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28^η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.

Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μας, μας είπε ότι την 28^η Οκτωβρίου ήρθε ο ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουν την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ’ όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι’ αυτό κι εμείς το λέμε «το ηρωικό ΟΧΙ».

Κι εμένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι μου, μου ζήτησε όλες μου τις Μπάρμπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Άμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος του. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.

Και μετά τους πολεμήσαμε τους ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «μαμά, πόσων χρονών είσαι;» μου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».

Και μετά πέρασε η 28^η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους ιταλούς και μπήκανε οι τούρκοι. Όχι, λάθος, Θάνο, μου δίνεις τη γόμα σου;

Μπήκανε οι γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια τους γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνομαι το γάλα, άμα κάνει πέτσα.

Και όλοι οι γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ’ όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά-μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη. Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουν υπερνομάρχη, αλλά κάνανε μια κυρία Φώφη.

Και μετά δεν ήταν πια 28^η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε γιατί την αγαπάμε, αλλά και γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι γερμανοί δεν θυμάμαι πως φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν.

Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.

Και τώρα, από την χαρά μας βάζουμε την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς δεν βάζουμε την Ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το Σκούμπι Ντου.

Ζήτω η 28^η Οκτωβρίου!

Για την αλίευση και μεταφορά: ΛΕΩΝ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ

* Αφιερωμένο… εξαιρετικά στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα!