elinitsaΣε μια γωνιά της Ελληνικής γης σε υψόμετρο 500μ. και στην πλαγιά του αρχαίου Παρράσιου όρους με υψόμετρο 1264μ. όπου υπάρχει το εκκλησάκι του Αγιολιά σκεπασμένο με πέτρινες πλάκες και όχι με κεραμίδια για να μην τα παίρνει ο αέρας, στην καρδιά του ηρωικού Μοριά, και απέναντι από το ιστορικό Λεοντάρι ,υπάρχει ένα όμορφο μικρό χωριό γνωστό με το όνομα Μεμή το οποίο άστοχα το μετονόμασαν Ελληνίτσα.
Μετά το 1907 το Κράτος αποφάσισε να αλλάξει τα ονόματα των χωριών που ενομίζετο ότι είχαν ξενόφωνα ονόματα.
Ανιστόρητα, το όνομα Μεμή, προερχόμενο από τον γενάρχη του χωριού Ανδρέα Μεμή, το αντικατέστησαν με το σλαυοκατάληκτο Ελληνίτσα από το ομώνυμο βουνό που βρίσκεται πάνω από το χωριό νομίζοντας ότι το όνομα Μεμή προέρχεται από τούρκο αγά.
Το 1937 ο εκ Μεμή καταγόμενος φιλόλογος Απ. Π. Φωτόπουλος έγραψε άρθρο στην τότε μηνιαία εφημερίδα Μεγαλόπολη, τονίζοντας το άτοπο της αλλαγής του ονόματος όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Το συγκεκριμένο τοπωνύμιο του χωριού ,προτιμέα είναι η απλούστερη γραφή Ελινίτσα αντίς της παραπειστικής Ελληνίτσα, αφού πολύ συχνά αυτό ακούγεται και Ελενίτσα κατά τη γνώμη του Μ. Vasmer, Die Staren in Griechenland, Leipzig 19702 6.153 δικαιολογώντας πιθανόν ότι το όνομα είναι σλάβικο από κατοίκηση Σλάβων την περίοδο 584-862μ.Χ. Το 1905 συντάχτηκε από τον Αθανάσιο Δ. Καρτσώνη ή Τακτικός, ονομάστηκε τακτικός επειδή πήγε πρώτος από το χωριό στρατιώτης, δηλαδή στον τακτικό στρατό, το 1850, το κείμενο «Της Φυλλάδας του Γεροταχτικού» που εξεδόθη το 1906 «Εν Καλάμαις (Καλαμάτα), εκ του τυπογραφείου Βασιλείου Δ. Μιχαλακέα» που περιγράφει την παράδοση των προγόνων του από τον πατέρα του Δημήτριο. Ο Αθανάσιος Δ. Καρτσώνης γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1830. Παραθέτουμε με αποσπάσματα του κειμένου της φυλλάδας «Ιστορία του χωριού Μεμή του 1906» όπως έχει.
Κατά το πρώτο τούρκικο που ήρθαν οι τούρκοι στην Πελοπόννησο οι κάτοικοι εισήλθαν εις διάφορα φρούρια-κάστρα για να αποκρούσουν τους τούρκους. Ένα από τα φρούρια ήταν το κάστρο της Ωριάς-Εΐρας ή Οργιάς Γαρδικίου στα σύνορα Αρκαδίας-Μεσσηνίας που μετά από πολύ χρόνο πολιορκίας από τον ίδιο τον Μωάμεθ Β΄ κυριεύτηκε και καταστράφηκε «τον Μάιο του 1461 για την ιστορία».
Πολλοί παραδόθηκαν και άλλοι κατά την άλωση του κάστρου κατέφυγαν στους πρόποδες Β.Α. του τότε βουνού Ελληνίτσα που κατοίκησαν δημιουργώντας το χωριό Ρουσαλή αναγείροντας δύο ναούς του Αγίου Αθανασίου που υπάρχει και λειτουργείται μέχρι σήμερα το 1905 και την Αγία Ρουσαλή που σώζονται τα ερείπια της εκκλησίας.

Περισσότερα...