Το μπακάλικο ήταν σύνηθες να υπάρχει και στο μικρότερο χωριό. Συνηθέστερο ήταν, να υπάρχουν περισσότερα του ενός. Του χωριού μου πάντως ήταν όχι απλώς μπακάλικο, αλλά παντοπωλείο. Και θα σας εξηγήσω αμέσως.
Ο χώρος του μαγαζιού χωριζόταν στα δύο. Στο κυρίως μαγαζί και στο ιδιαίτερο. Εκείνος ο χώρος χρησίμευε κυρίως για ταβερνείο. Εκεί αποσύρονταν οι... μουστερίδες... να πιουν το κρασάκι τους με την ησυχία τους αφ’ ενός, αλλά να ειπούν και τις κουβέντες τους αφ’ ετέρου.