Ήτανε παραδεχτό πως μπορούσε κάποιος με κατάλληλη προσευχή και «μυστικά λόγια» να ελευθερώσει αυτόν που «χτυπήθηκε» από «κακό μάτι». Μπορούσε δηλαδή, να ξεματιάσει τον ματιασμένο. Την κακή επίδραση που έχει η επίμονη, θαυμαστική ή ζηλόφθονη ματιά κάποιου πάνω σε ένα άλλο άτομο, την καταλάβαινε η «ξεματιάστρα» από ορισμένα σημάδια. Τα σημάδια αυτά ήτανε ζάλη, κατατονία (απώλεια δυνάμεων), πολλά χασμουρητά, τάση για ύπνο, βαριά κουρασμένα βλέφαρα, άτονο βλέμμα κ.ά. Με κατάλληλα ευχολόγια και «σταυρώματα» η ξεματιάστρα ή ο ξεματιαστής έδιωχνε το μάτιασμα και θεράπευε τον ματιασμένο.

Εκτός από τους ανθρώπους, το «κακό μάτι» μπορούσε να πέσει και πάνω σε ζωντανά. Οι παλαιότεροι του χωριού μου, θυμούνται άλογα, μουλάρια, πρόβατα κ.λπ. που «σκάσανε» από κακό μάτι και άλλα που σωθήκανε με ξεμάτιασμα. Οι χάντρες και τα κομπολόγια, τα χαϊμαλιά, που βάζανε στα μουλάρια και καμιά φορά και στα γαϊδούρια, εκτός από στολίδια είχανε κι’ άλλη χρησιμότητα. Οι παλαιοί πιστεύανε πως το «κακό μάτι» προσελκύεται από τις πολύχρωμες χάντρες και δεν πείραζε το ζωντανό. Κάτι ανάλογο ήτανε το «θαλασσόματο» για τους ανθρώπους. Μια μικρή θαλασσινή πετρούλα, (ίσως απολίθωμα παλαιού θαλάσσιου οργανισμού), που στο κέντρο είχε μια ανοιχτόχρωμη βούλα όμοια με μάτι». Όποιος είχε κρεμασμένο θαλασσόματο πάνω του, δεν τον έπιανε το μάτι.