Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου
Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού και Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου Τριπόλεως
Θεωρώ λίαν απαραίτητον να παραθέσω αυτούσια τα λόγια του MARIO MICHELL, σε μια κριτική του βιβλίου, του Ανδρέα Ηλ. Μιχαλόπουλου, υπό τον τίτλον « ΑΣΤΕΡΕΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΙ» (σελ. 10).
Γράφει λοιπόν: ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος συγγραφεύς, γραφολόγος, καθηγητής, τ. Γραμματέας Αρείου Πάγου), ένας από τους περίεργους πνευματικούς ανθρώπους. Το πνεύμα του παρέμεινε ξάστερο και καθαρό. Δεν υπέκυψε εις τον αιώνα τούτον της ύλης και της τεχνικής, αλλά εισέδυσε με την συγγραφή του, ξάστερα και πολύ βαθιά, στο νόημα της Ελληνικής Ιστορίας, και της Ορθοδόξου Θρησκείας.
Στο έργο του, ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος ξεχώριζε το ιδανικό που έχει η Ορθόδοξη Ελλάδα, που θεωρεί ότι είναι μια πατρίδα, μέσα στην οποία δεν χωράει να μπεί, ή να εισέλθει άλλο ιδανικό ξένο, και δεν μπορεί λόγω της ιστορίας της η Ελλάδα, να προχωρήσει σε άλλους διεθνισμούς, ούτε και τροποποιήσεις του υφισταμένου Θρησκευτικού και Εθνικού Δόγματος.
Ο κόσμος ολόκληρος για τον Ανδρέα Μιχαλόπουλο, είναι το Ελληνικόν πνεύμα, το οποίον αγκαλιάζει ολόκληρον τον κόσμον. Ο Ελληνισμός είναι ένα ποτάμι, με αυτούσια την χριστιανική αγάπη, μια αγάπη φρονήσεως, μια αγάπη ταπεινή, που δεν χωρίζεται από την Ορθοδοξίαν και τον Χριστιανισμόν.
Μυδραλλιοβολεί όλα τα μέτωπα του κακού, και με νυστέρι πολύ λεπτό και κοφτερό, κρατημένο στο χέρι, ανοίγει αποστήματα, για να ξεχυθούν το πύον και άλλες βλαβερές ουσίες, που μολύνουν το πνευματικόν οργανισμόν του ανθρώπου.
Γράφει ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος: «Η Ορθοδοξία από την οποίαν, ρέει νέκταρ, και τρέχει παντού, και γίνεται ρυάκι, και πίνει ο κόσμος, οι Χριστιανοί και φωτίζονται.
Σύμφωνα με τα λόγια του Jacques L acarriere, για τον Έλληνα, η «Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».
Είναι κυριολεκτικά χαρακτηριστικόν, αλλά και καταπληκτικόν συγχρόνως, ότι η πρώτη παράγραφος του πρώτου Ελληνικού Συντάγματος, αρχίζει με τον τίτλο: «περί θρησκείας».