*Της Εύης Τατούλη
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζει», έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Μια φράση που σήμερα ταιριάζει απόλυτα με αυτό που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας και που αποτυπώνει την πολιτική ισορροπία του τρόμου που έχει διαμορφωθεί από την εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Μια φράση που αναδεικνύει την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναδείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο και παράλληλα περιγράφει τα αποτελέσματα του εθισμού από την συνύπαρξη της κοινωνίας με τον λαϊκισμό. Μια φράση που σήμερα αποτυπώνεται από την εικόνα της απεργίας στην οποία διαδηλώνουν οι «οπαδοί» του ΣΥΡΙΖΑ κατά της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Εικόνα Βόρειας Κορέας με συγκινησιακές εξάρσεις και τεχνητή αντιπαλότητα.

Η χώρα πλέον βρίσκεται αντιμέτωπη με το απόλυτο πολιτικό κενό. Αντιμέτωπη με το πρόσωπο του τέρατος που ακολουθεί ιστορικά τις μεγάλες απογοητεύσεις. Την έλλειψη ελπίδας. Την απουσία πολιτικού σχεδίου και οράματος. Η «σπηλιά» του λαϊκισμού αποτυπώνει για πολλές δεκαετίες τη μορφή του πολιτικού μας συστήματος. Λύση όμως υπάρχει μόνο έξω από την σπηλιά.

Η χώρα χρειάζεται ένα πολιτικό σύστημα όπου το κράτος θα εγγυάται τους κανόνες της νομιμότητας και θα μοχλεύει την αναδιανομή του πλούτου, της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης, με όρους «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς». Η χώρα ανήκει στην Ευρώπη και έφτασε η ώρα να ξαναγίνει αυτό που ενέπνευσε ιστορικά τη Αναγέννηση και τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να γίνει η ίδια το σχέδιο προόδου και εξόδου από «την σπηλιά» και να γκρεμίσει την πλάνη στην οποία ζούσαν οι πολίτες της όσο βρισκόντουσαν εγκλωβισμένοι.

Το κενό που δημιουργείται από την αδυναμία της ΝΔ να διατυπώσει συγκεκριμένο όραμα μέσα από αξιόπιστες φωνές δεν μας τρομάζει. Η φύση των πραγμάτων γεμίζει τα κενά. Αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει τους πολίτες όμως είναι οι υγιείς δυνάμεις που υπάρχουν στην παράταξη, και που παρότι δεν είναι διακριτές έχουν οραματικό σχεδιασμό και δεξιότητες κυβερνησιμότητας του τόπου.

*Ο μύθος του Πλάτωνα διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα.

*Η Εύη Τατούλη είναι πολύτεκνη μητέρα, Νομικός και πολιτευτής της ΝΔ