Το μουσείο του Λούβρου κρατάει φυλακισμένες της οκτώ ανάγλυφες μορφές,
μεγάλης αισθητικής ομορφιάς της « Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης ».
Οι οκτώ « Μαγεμένες » όπως ονομάζονται που κάποτε κοσμούσαν τη λεγό-
μενη « στοά των ειδώλων » και οι οποίες δεν εκτίθενται καν, αλλά παραμένουν
« αμπαλαρισμένες » στα υπόγεια του Λούβρου.
Παρά τον δεκαετή αγώνα να επιστρέψουν τα οκτώ αριστουργήματα το μου-
σείο αρνήθηκε να επιστρέψει τα πρωτότυπα.
Η λεγομένη Στοά των ειδώλων ήταν κτισμένη στον ίδιο χώρο της παλαιότερης
Ελληνιστικής Αγοράς. Κτίστηκε κατά το τέλος του 2ου μΧ. αιώνα, δηλαδή κατά
την εποχή των Αντωνίνων Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Το όνομα με το οποίο έμεινε
γνωστή, το πήρε πολύ αργότερα λόγω των αναγλύφων « ειδώλων » (έτσι δυστυ-
χώς χαρακτηρίζονταν στους αιώνες του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας τα
αγάλματα που απαγορεύθηκε πλέον να αγάλλουν και να τιμούν) που υπήρχαν
στις δύο πλευρές των πεσσών του άνω τμήματος της Στοάς.

Η Στοά αυτή ήταν
ανοιχτού τύπου και όριζε την κεντρική είσοδο της Αγοράς, η οποία ήταν διαμορ-
φωμένη σε δύο κλιμακωτά -ανάλογα με την κλίση του εδάφους- επίπεδα.
Η Στοά στο κάτω τμήμα της ήταν Κορινθιακού ρυθμού κιονοστοιχία και στο
επάνω πεσσοστοιχία με οκτώ ανάγλυφες μορφές, μεγάλης αισθητικής ομορφιάς.
Τα ανάγλυφα αυτά παρίσταναν στην εσωτερική πλευρά, τον Θεό Διόνυσο με
πάνθηρα, μία Μαινάδα σαλπίζουσα, την κόρη του Μίνωα Αριάδνη και την
Λήδα με τον μεταμορφωμένο σε κύκνο Δία. Στην άλλη, την εξωτερική πλευρά,
την πτερόεσσα Νίκη, την αγαπημένη του Διονύσου, Νύμφη Αύρα, έναν από
τους δύο Διοσκούρους, σημαντικό πρόσωπο των Καβειρίων Μυστηρίων.
Η λαϊκή παράδοση επηρεασμένη από την ζωντάνια των αναγλύφων που
έμοιαζαν με μαρμαρωμένες ανθρώπινες μορφές, τις ονόμασε « Μαγεμένες ».
Η Στοά σώζονταν σε καλή κατάσταση μέχρι τον 19ο αιώνα κι ένα μέρος της,
στην αυλή εβραϊκής κατοικίας, έχει ωραιότατα αποτυπωθεί σε χαρακτικά της
εποχής. Στα χαρακτικά αυτά βασίστηκε και το πολύ καλό ημερολόγιο που
εξέδωσε πρόσφατα ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας (επιτέλους και μια προσπάθεια στην σωστή κατεύθυνση του
Ελληνικού Πολιτισμού!). Το 1864, το μνημείο με « άδεια » των Τουρκικών αρχών, διαλύθηκε, όπως και τόσα άλλα, και
μεταφέρθηκε με το πλοίο « La Mouette », στο νησί των Κύκνων.
Από εκεί το 1869, με προσωπική εντολή του Ναπολέοντος Γ', τα μέλη του μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου, όπου
εκτίθενται και σήμερα, όμηροι και μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται τις αξίες ενός Πολιτισμού
που υποκριτικά τιμούν και που βέβαια η κλοπή και κλεπταποδοχή δεν είναι ανάμεσα στις αρετές του.
Τα υπουργεία πολιτισμού Ελλάδας και Γαλλίας συμφώνησαν ήδη και το μουσείο στέλνει αντίγραφα του Διονύσου, της Λήδας,
της Αριάδνης, του Γανυμήδη, της Αύρας, των Διόσκουρων και της Φρύνης. Τα αγάλματα είχαν παρόμοια τύχη με τα μάρμαρα του
Παρθενώνα. Επί τουρκοκρατίας το 1864 οι Γάλλοι τα αγόρασαν και τα μετέφεραν στο Παρίσι. Από τότε (όπως και οι Άγγλοι)
τα θεωρούν...περιουσία τους.
Το σημαντικότερο και πιο όμορφο μνημείο της αρχαιότητας στη Θεσσαλονίκη.
Οι Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης

Τορόντο. 1 Μαρτίου 2014
∆. Γ. Κόττας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.