Όπως λέμε πιο σοκολάτα γάλακτος δεν γίνεται!

Μια βόλτα δέκα λεπτών στην πόλη αρκεί για να πεις αυτή την φράση πάνω από δέκα φορές.

 

Περνάς από έναν δρόμο και βλέπεις την πρώτη εικόνα. Ένα αυτοκίνητο σταθμευμένο και ένα κολωνάκι να ''φωνάζει'' βοήθεια. Προφανώς ο οδηγός που με μεγάλη ευκολία πάρκαρε πατώντας με το αυτοκίνητο του πάνω στο κολωνάκι θα σκέφτηκε ‘’Έλα μωρέ δεν πειράζει. Εξάλλου γι΄αυτό είναι πλαστικό. Για να μας βολεύει’’.

 

Προχωράς λίγο παρακάτω και λες ας κάτσω να ξαποστάσω σε ένα παγκάκι(το οποίο παρεμπιπτόντως είναι δεμένο από έναν κορμό δέντρου με αλυσίδες για να μην το κλέψει κανείς). Πας λοιπόν να κάτσεις να ξεκουραστείς και βλέπεις το παγκάκι σε αυτά τα χάλια(που θα δείτε στην φωτογραφία). Λες δεν πειράζει κάποιος βάρβαρος προφανώς πέρασε από εδώ που δεν έχει ακόμα συνηθίσει την ζωή μακριά από την ζούγκλα και το έσπασε πάνω σε κάποιο βίαιο ξέσπασμα του ζωώδους ενστίκτου του.

 

Συνεχίζεις την βόλτα σου και βλέπεις μπροστά σου ένα από τα ωραιότερα κτίρια της πόλης. Τουλάχιστον έτσι θα το χαρακτήριζα όταν πρωτοφτιάχτηκε γιατί τώρα αποτελεί πλέον έναν καμβά έκφρασης του κάθε απολίτιστου που θέλει να γράψει την @#$@^% του όπου βρει.

Τα καταπίνεις όλα και προχωράς. Βλέπεις έναν υπέροχο κάδο σκουπιδιών σε σχήμα κορμού δέντρου. Πας να πετάξεις τον καφέ σου και παρατηρείς γύρω από τον κάδο πλαστικά μπουκάλια σε απόσταση μόλις λίγων εκατοστών. Λες δεν μπορεί. Αποκλείεται. Όντας ρομαντικός σκέφτηκα αρχικά: ‘’Μάλλον κάποιοι δεν έχουν καλό σημάδι’’, αλλά αμέσως μετά σκέφτηκα….’’απλά κάποιοι δεν πρόκειται να γίνουν άνθρωποι ποτέ…’’

 

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ