του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

«Θα συνωμοτήσει το σύμπαν» λένε. Γιά εμάς το σύμπαν αυτό είναι η Αγία Τριάδα, η Παναγία, οι άγιοι, οι άγγελοι, αυτοί είναι που «συνωμοτούν». Αυτοί αποτελούν την Ιερά Μνήμη, και μαζί με τους πιστούς αποτελούν την Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία ακούμε πολλά και δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικά είναι όπως γιά παράδειγμα την ευχή «αιωνία η μνήμη». Πως να είναι αιωνία η μνήμη αφού η ζωή μας είναι τόσο μικρή; Πόσα χρόνια να ζήσει κάποιος για να θυμάται αυτόν που αναχώρησε για τα ουράνια. Όσα και να είναι τα έτη της ζωής, είναι ελάχιστα μπροστά στην αιωνιότητα. Άλλο εύχεται ο ιερέας εκείνη την ώρα.

Mε μία παρέμβασή της στον κυριακάτικο Ελεύθερο Τύπο η πολιτευτής Αρκαδίας και νομικός Εύη Τατούλη, εκφράζει την άποψή της πώς η ΝΔ οφείλει μέσω της δημιουργίας μίας ομάδας νέων στελεχών της να διδάξει τις τοπικές κοινωνίες στην δημιουργία επιχειρηματικών σχημάτων, λέγοντας έτσι "ναι στο μέλλον μας", το οποίο θα βασίζεται σε μικρές αλλαγές και αναπτυξιακά μοντέλα των τοπικών κοινωνιών.

Η «κοινωνία του ναι» και πώς θα την εμπνεύσουμε

Υπάρχει ένα σοβαρό ιδεολογικό πρόβλημα με την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα που εκτείνεται δυστυχώς σε όλο το πολιτικό σύστημα που κυβερνά ή κυβέρνησε τη χώρα. Το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή που παρέπεμπε στην καλλιέργεια της ελευθερίας μέσα από την έννοια του επιχειρείν, αλλοιώθηκε σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης από ένα σύστημα αρπαγής και ανοησίας το οποίο κρατιόταν ζωντανό ελέω εξωτερικών επιδοτήσεων και δανείων. Ένα σύστημα που μπλόκαρε την εγγενή ορμή των πολιτών για πρόοδο και προήγαγε ένα αντιδυτικό και ανελεύθερο πρότυπο κρατικού ολοκληρωτισμού.

“Οι γονείς-ελικόπτερα”: Γονείς που έρχονται στο σχολείο με επιθετική ακόμα και πολεμική διάθεση
Ένα φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια στην Εκπαίδευση είναι οι γονείς που έρχονται στο σχολείο με επιθετική ακόμα και πολεμική διάθεση. Αυτοί οι γονείς δεν εμπιστεύονται και αμφισβητούν το σχολείο σε κάθε του πτυχή. Σχεδόν σε καθημερινή βάση έρχονται σε προστριβές με το σχολείο για άπειρα σημαντικά ή και απολύτως ασήμαντα θέματα.
Είναι συνήθως γονείς ανώτερης μόρφωσης , υπερπροστατευτικοί, με απόλυτες απόψεις για την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών, που απαιτούν από το σχολείο να προσαρμοστεί στις δικές τους αντιλήψεις και επιθυμίες, τις οποίες θεωρούν αδιαπραγμάτευτες.
Κάποιους απ' αυτούς τους γονείς θα τους συναντήσει κανείς , στα διαλείμματα, ανελλιπώς στα κάγκελα του σχολείου για να φέρουν «κάτι» (στο υπέρβαρο συνήθως) παιδί τους, που, όμως, «δεν τρώει τίποτε».
Όταν ψιχαλίζει έρχονται να δουν αν βγήκαν τα παιδιά στην αυλή στο διάλειμμα και αρρωστήσουν.
Όταν τα παιδιά πηγαίνουν στο θέατρο κουβαλούν μαζί τους το κινητό (που γνωρίζουν ότι απαγορεύεται) γιατί θέλουν να ξέρουν που βρίσκονται τα παιδιά, «μη συμβεί κάτι».

Άρθρο
του Δημήτρη Κολοβού, Προέδρου του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αρκαδίας

Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι αγροτικές κινητοποιήσεις, είχαν εκφραστεί και εκδηλωθεί οι «δύο γραμμές» που υπάρχουν και δρουν επί χρόνια στο αγροτικό κίνημα. Κι είναι εύλογο να υπάρχουν, αφού στους αγρότες υπάρχει διαστρωμάτωση και χωρίζονται αναλόγως με την ιδιοκτησία, την παραγωγή και το εισόδημα σε μικρούς, μεσαίους και μεγάλους.
Στη χώρα μας, ο αριθμός των μικρομεσαίων αγροτών και ετεροαπασχολούμενων εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλος, καθώς το ποσοστό τους ξεπερνάει το 80%. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της διαστρωμάτωσης, οι αγρότες δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα. Σήμερα μάλιστα, τα συμφέροντα των μεγάλων έρχονται σε αντίθεση, είναι αντικρουόμενα, μ' εκείνα των μικρομεσαίων.

Η προτεινόμενη ίδρυση Δημοσίου ΙΕΚ στην περιοχή της Κυνουρίας, έχει ως κύριο σκοπό την καταπολέμηση της ανεργίας. Ανεξάρτητα από το ποιος ξεκίνησε την πρωτοβουλία αυτή, η βασική μας αγωνία είναι πώς θα λειτουργήσει και αν θα έχει τα αποτελέσματα για τα οποία δημιουργείται. Πιστεύω ότι η εμπειρία των μνημονιακών χρόνων της Κρίσης είναι αυτό ακριβώς: Πώς θα εκμεταλλευτούμε περισσότερο τους όλο και λιγότερους πόρους που μας διαθέτονται για να πετύχουμε κοινωνικούς στόχους;